آرزو حاصلی؛ متخصص سلامت باروری-استادیار دانشگاه 
کد خبر: ۱۰۲۷۹۷۹
تاریخ انتشار: ۲۱ بهمن ۱۴۰۰ - ۲۱:۰۳ 10 February 2022

تابناک ایلام ::نگاهی به زن‌کشی‌های رخ‌داده در سال‌های اخیر، چه آنها که به شکل اخبار رسمی درآمدند و رسانه‌ای شدند و چه آنها که تنها در کنج قلب‌های قربانیانشان باقی ماندند، نشان می‌دهد که ما با بحران جدی‌ فرهنگی و البته با پشتوانه نبود قانون و برنامه روبه‌رو هستیم. همین هم اهمیت ورود مسئولان، مدیران، سیاستگذاران و قانونگذاران را گوشزد می‌کند. سال‌هاست اخبار متعددی درباره خشونت علیه زنان منتشر می‌شود و می دانیم قتل‌های خانوادگی حداقل ۳۳ درصد از قتل‌های کشور را به خود اختصاص داده است و میلیون ها دلار بودجه فرهنگی به سازمان های مربوطه داده می شود اما هیچ یک از دولت‌ها و هیچ یک از نهادهای حاکمیتی برنامه‌ای در جهت مقابله‌ یا کاهش این آسیب‌ها نداشته‌اند.

معمولا وقتی ما به یک مشکل بر می خوریم، باید آن را ریشه یابی کنیم. زنجیره چرایی مشکل را تا آنجا که می توانیم باید ادامه دهیم تا ریشه های مشکل را بشناسیم و برای آن برنامه داشته باشیم.

برای پیشگیری از هر مشکل سلامتی و اجتماعی برنامه های پیشگیرانه در سطوح مختلف می توان تدوین، اجرا و ارزشیابی کرد. برنامه های پیشگیری در همه سطوح از نوع مقدماتی (Primordial)، اولیه (Primary) و ثانویه (Secondary) باید در سطح کلان تدوین و اجرا شوند که در اینجا به مواردی از آن اشاره می کنم:

اولین سطح از سطوح پیشگیری، پیشگیری در سطح مقدماتی است که نیازمند سیاست های کلان و قانون گذاری است تا از بروز چنین مشکلاتی در جامعه پیشگیری شود. تدوین و تصویب قوانینی مانند منع خشونت علیه زنان، نه به ازدواج اجباری، قانون منع کودک همسری، دسترسی به آموزش اجباری دختران و پسران تا حداقل مقطع دبیرستان، حمایت مستقیم دولت از زنان و دختران آسیب دیده، الزام زوج ها در قانون به مشاوره قبل از ازدواج در این موارد کمک کننده است.

برنامه های این سطح از پیشگیری جامعه نگر و دوراندیشانه بوده و با گذشت زمان با کنترل عوامل ماکروسیستم سعی در پیشگیری از مشکل زن-کشی خواهد داشت.

در کنار سیاست های پیشگیری مقدماتی باید سیاست هایی در جهت پیشگیری اولیه نیز صورت گیرد که یک نوع استراتژی تاکتیکی در برخورد با مشکل مذبور، قبل از ایجاد مسئله با کنترل علل و عوامل خطر است. در این سطح از پیشگیری با توجه به علل و عوامل خطر، افراد در معرض خطر (at risk) شناسایی و برای این افراد برنامه هایی تدوین می شود تا از بروز این مشکل جلوگیری کنیم. 

در این سطح از پیشگیری، معمولا زوجین کودک همسری، در معرض خشونت خانگی، زوجین با سطح آموزش پایین، زوجین معتاد یا حتی زوجین جوانی که در قومیت های به اصطلاح متعصب زندگی می کنند و نیز دیگر زوجین که بر اساس مرور متون در معرض خطرند را باید شناسایی و تحت آموزش و مهارت آموزی صمیمیت خانوادگی قرار داد تا از زن-کشی جلوگیری کنیم که برخی از راهکارهای پیشنهادی در این سطح از پیشگیری که مربوط به سازمان های فرهنگی و سیستم های سلامت است بدین قرار است:

ـ اشاعه فرهنگ استفاده از مشاوره و مددکاری و استفاده از خطوط تلفنی در راستای کاهش تعارض ها، اختلافات زناشویی، خشونت های خانگی و ارتقای کیفیت زندگی و بهداشت روانی زوج ها

ـ برگزاری کارگاه های آموزشی در راستای ارتقای مهارت های همسرداری و افزایش آگاهی درباره نیازهای یکدیگر و چگونگی پاسخ دهی به آنها

ـ افزایش آگاهی زوج ها درباره ی پیامدها و عواقب بی وفایی زناشویی بر اعضای خانواده و سلامت و امنیت جامعه از طریق رسانه های گروهی و وسایل ارتباط جمعی

ـ یادگیری مهارت‌های خوشبختی (انتقام نگیرید، عشق قبلی را کپی نکنید، از خانواده فرار نکنید)

ـ ایجاد آمادگی در جوانان برای همسرگزینی مناسب و ازدواج سالم از طریق برگزاری کارگاه های آموزشی و رسانه های ارتباط جمعی به ویژه صدا و سیما

 و اما در سطح پیشگیری نوع سوم یا درمان هم می توان برنامه داشت همان پیشنهادهایی که در فضای مجازی داده می شد مانند طلاق، حمایت از فرزندان و .... را نیز می توان در این سطح از پیشگیری جای داد.

امیدوارم که سکوت و فرافکنی مسئولان امر به سر رسد مجلس به قید فوریت قانون را اصلاح کند و مسئولان امر را مجاب به طراحی و اجرای برنامه در راستای پیشگیری از زن-کشی نماید./م

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار