شاید یکی از بزرگترین اشتباهاتی که در طول این سالها همواره در سطح جامعه به کرات شاهد اجرای آن بوده ایم ،اجرای برنامه ها وطرحهای احساسی در زمینه حجاب وعفاف بوده است،برنامه هایی که در قالب دستورالعمل هایی برای تامین پوشش زنان به دستگاههای مجری ابلاغ واز سویی گاها با چاشنی فشارهای فیزیکی واهرمهای قانونی نیز به همراه بوده است ،شاید درمقطع کوتاهی این برنامه اثرگذاری ظاهری خود را در جامعه به همراه داشته اما حقیقتا در دراز مدت نتیجه کاملا معکوسی را در بدنبال داشته است ، اگر واقع گرایانه به وضعیت حجاب در جامعه بنگریم این حقیقت غیر قابل انکار را خصوصا در شهرهای بزرگ مشاهده می کنیم که پوشش زنان از برنامه های مورد نظر طراحان برنامه های حجاب وعفاف در کشور فاصله فراوانی گرفته اند.
سالها از عمر با برکت انقلاب اسلامی می گذرد ودرطول این مدت همواره قوانین ومقرارت خاصی برای حفظ حجاب وتعیین نوع پوشش از مدارس ودانشگاهها گرفته تا نحوه استخدام خانمها در ادارات در سطح کشور اجرایی شده است.
درطول این سالها سازمانها وتشکیلات فراوانی در کشور به موازات هم در بحث حجاب وعفاف به برنامه ریزی پرداخته وخط ومشی های رعایت حجاب را در جامعه پیش روی مردم قرار داده ودر این راه نیز اعتبارات سرسام آور فراوانی را هزینه نموده اند،اما این سوال مطرح است که آیا این مجموعه های پرطمطراق تاکنون ارزیابی از خروجی طرحهای اجرا شده خود بعمل آورده اند؟ آیا حجاب زنان جامعه به آن سمتی که مدنظر برنامه ریزان ومجریان طرحهای حجاب وعفاف بوده سوق داده شده است؟
واقعیت این است که حجاب از مقوله های مشترکی است که پیش از اسلام و در سایر ادیان وجود داشته است اما اسلام آن رامتعادل نمود و هم ردیف با آن به عفاف نیز پرداخته است.
خداوند در سوره نور ابتدا مردان را به حفظ نگاه و سپس زنان را به رعایت حجاب توصیه کرده است واین به معنای آن است که اگر احیانا مردی به تکلیف خود در زمینه حفظ نگاه عمل نکرد حجاب و پوشش زن به عنوان عامل بازدارنده در بروز گناه و فساد است.
حال اگر در جامعه اسلامی مردان و زنان خود را مقید به رعایت این حدود نکنند چه اتفاقی می افتد؟
در جامعه ای که حتی زنان به دلیل نوع آفرینش و حس زیبایی دوستی محو جذابیت و زیبایی های هم جنس خود می شوند و در برخی موارد از آنان الگو می گیرند تکلیف نگاه مردان و لزوم حفظ محدوده آن چه می شود؟
صرف نظر از این موضوع آنچه قابل تامل است وضعیت ایران به عنوان یک کشور اسلامی در رابطه با حجاب و عفاف است.
اگرقدری تعارف را کناربگذاریم و با خود صادق باشیم آنچه در کشورمشهود است وجود تناقض ها و دوراهی ها بر سر ارزشی به نام حجاب است.
وقتی هنوز در بعضی فرهنگ ها ، دید جامعه به یک دختر چادری نگاه املی و بقچه پیچی به دور خود است ، یا وقتی در فراگیرترین و مهم ترین رسانه کشور یعنی تلویزیون ، چادر در بسیاری از سریال ها برای به تصویر کشیدن زنان بدبخت و فرسوده به کار می رود، یا زمانی که چادر به پوششی برای ملاقات با مجرمان در زندان ها و یا زیارت امامزادگان و بقاع متبرکه محدود می شود و دختران و زنان چادری به عنوان افراد ضعیف، کم سواد، فقیر و نازیبا به تصویر کشیده می شوند و در مقابل به ویژه در فیلم های سینمایی، دختران و زنان با پوشش های نامتعارف سمبل قدرت ، جذابیت و به روز بودن معرفی می شوند، یا حتی آن جا که تقریبا هیچ هنرپیشه و بازیگر زن چادری در سیستم پراستعداد هنرپیشگی که اکثر اوقات الگوی جوانان هستند وجود ندارد، باید درنگ کرد و کمی به خود آمد.
حال از طرفی سالهاست شاهد صرف هزینه های مالی فراوان در جامعه برای تبیین وضعیت حجاب وعفاف در جامعه هستیم در حالیکه بسیاری از عوامل اثر گذار بر ترویج بی حجابی در جامعه رها شده و از سوی انتظار می رود جامعه از نظر حجاب وعفاف به مرتبه ای از رشد وتکامل برسد که خواست دین اسلام ومذهب ماست!
مگر می شود از طرفی دنبال تبلیغ حجاب حجاب و بها دادن به عفت در جامعه بود اما از طرفی دیگر ویتیرین مغازه های شهر وروستاهای ما مملو از لباس های عجیب و غریب و به دور از پوشش اسلامی باشد وبسیاری از زنان به سختی بتوانند لباس مناسب ودر شان خود را خریداری نمایند؟آیا این یک تناقض فاحش نیست؟
آیا این با اصل پرورش فکری درتضاد نیست که به کسی خوراک فکری بدهیم ولی در واقعیت هیچ اسبابی برای کمک به او برای تداوم راه نداشته باشیم؟
آیا به راستی امکان نظارت بر اجرا و طراحی و توزیع گسترده انواع مدها ولباسهای عجیب وغریبی موجود در ویترین مغازه هاوجود ندارد؟
آیا اجرای فریضه امربه معروف ونهی از منکر در رفع بدحجابی وزد وبند زنان بد حجاب بدون فراهم کردن بسترهای لازم سودی دارد؟
آیا می شود نیروهای انتظامی در معابر زنان بد حجاب را به زور وادار به داشتن حجاب نموده ویا آنان رادستگیر نماید،اما اداره اماکن نیروی انتظامی هیچ نظارتی بر تهیه وتوزیع البسه موجود در فروشگاها نداشته باشد؟ این تضاد محض نیست؟
مگر می شود در یک شبکه تلویزیونی در صدا وسیمای کشور که موثرترین ابزار بر خانواده ها محسوب می شود درباره حجاب وعفاف موعظه کرد اما در شبکه دیگری سریالی در جریان باشد که زنان آن مروج بد حجابی باشند؟
به راستی مردان جامعه ما که همان پدران و پسران هستند تا چه اندازه به حفظ
حجاب دختران و زنان خود پایبند هستند و آیا اصلا این را ارزش می دانند؟
آیا نگاه دزدانه برخی مردهای بیگانه در بیرون از خانه به زنان بدحجاب یا
حتی باحجاب نشانه کوتاهی آن ها در حفظ عفت در نگاه است یا نشانه اشکال در
پوشش زنان ؟
رفتار مردان جامعه ما در برخورد با زنان بدحجاب محترمانه تر است یا زنان محجبه؟
جامعه به زنان باحجاب امتیاز بیشتری می دهد یا به زنان بدحجاب؟
این ها سوالاتی است که در شرایط فعلی جواب روشنی نمی توان برای آن یافت
ولی آنچه ضروری به نظر می رسد لزوم انجام مطالعات دقیق و واقعی از وضعیت
حجاب و عفاف در کشور است.
در این راستا و با این اوصاف به نظر نمی رسد
همه دستگاه های اجرایی مسئول در این بخش علی رغم اعتبارات تخصیص داده شده
به وظایف خود عمل کرده باشند .
قدرمسلم این است که زنان ومردان جامعه ما در صورت رجوع به سرشت واقعی خود دوست دارند که بخاطر انسانیت به معنای کامل کلمه وعفیف بودنشان مورد تکریم دیگران قرار گیرند نه به خاطر زیباییهای ظاهری و نوع پوششی که به ظاهر آنها جلای کاذب می دهد ،اگر هم مساله ای به بنام بدحجابی در جامعه خودنمایی می کند ناشی از بی برنامگی ها و قصوریست که در اجرای آن ظهور وبروز کرده است ودراین بین لزوم بازنگری در این برنامه وطرحها کاملا مشهود است.
حال چگونه می توان این حجابی را که بر مسئله حجاب و برداشت جامعه از آن ،سایه انداخته کنار زد و حقیقت پوشش اسلامی را فراگیر کرد؟
همه چیزازدرون خانواده ها شروع میشه تازمانی که زن هاخودشون روتهی ازهرمحسنه ای میدونن واحساس کمبود میکنن وبرای جبرانش به ظاهروآرایش متوسل میشن وتازمانی که بی غیرتی مردان باشه اجازه میدن همسرودخترانشون برای لذت بردن ومتلک گفتن مردان هوسبازوتحریک مردان باحیا هرجوردوست دارن لباس بپوشن وآرایش کنن این برنامه ها چندان فایده نداره ولی این روبگم دل مازنان باحجاب ازاینکه بدحجابها بدون محدودیت هرروزدرملاعام باپوشش زننده ظاهر میشن اونم توکشوراسلامی میگیره