علی اصغراسدی تابناک ایلام::نماز یک فریضه الهی وواجب شرعی است که بعنوان یک تکلیف مهم ،همه مسلمانان به ادای آن در وعده های پنجگانه مکلف شده اند ،فریضه مهمی که بعنوان ستون خیمه دین وتطهیر کننده روح وروان آدمی وبعنوان سپری مهم در مقابل فساد وفحشاء وزدودنده پلیدی وپلشتی از نهاد آدمی محسوب می شود.
اهمیت موضوع اقامه نمازهای یومیه در وقتهای مقرر به اندازه ای است که بی توجهی به آن را باطل کننده تمامی اعمال نیک انسانها تلقی کرده، به این معنا که کلید پذیرش اعمال نیک وپسندیده ،نماز خوانده شده است. هدف غایی ونهایی از تکلیف چنین فریضه مهمی که درصدر تمامی اعمال و کردارهای انسانها قرار گرفته نیز بر همگان روشن است ،چرا که باادای این فریضه ،آدمی از همه صفات وپلیدهای شیطانی خود فاصله گرفته وخالصانه وبا فروتنی تمام در پیشگاه با عظمت خالق بی همتا به گفتگو ومناجات می پردازد ویقیقنا به هر انداز ه که افراد جامعه به نماز اهمیت داده اند به همان اندازه از فساد وفحشاء وجرمها نیز کاسته شده است از این روست این فریضه الهی تنهی عن الفحشاء والمنکر نامیده شده است.
اما از سویی صرفنظر از اینکه ترویج نماز ونمازخوانی وگرایش جامعه به این حسنه چقدر در تطهیر جامعه وزدودن آن از گناه موثر واقع شده است ،اثرات اجتماعی آن تا چه اندازه به ایجاد جامعه ای صادق ومبری از جرم وگناه کمک می کند ،اما باید پذیرفت پرداختن به این فریضه یک تکلیف شرعی شخصی است که ثواب انجام آن در پرونده اعمال فرد ادا کننده ثبت وضبط شده وعواقب اهمال به ادای آن نیز تنها گریبانگیر همان فرد خواهد شد.
ادای نماز قطعا با
اثر گذاری اجتماعی که به همراه دارد ،در ساختن جامعه وترویج خوبیها نقش اساسی
خواهد داشت ،اما ادای این فریضه نیز نباید به بهانه ای برای فرار از ادای وظایف مهم دیگر تبدیل واز طرفی تضییع حق الناس که به مراتب دارای عقوبتی سنگین نیز می باشد بدنبال داشته باشد.
انجام وظیفه در مقابل حقوقی که یک کارمند دولتی از بیت المال اخذ می کند یک حق الناس است ،عقوبت اهمال وکوتاهی به انجام آن نیز هم در قانون وهم درشرع مبین اسلام به درستی گنجانیده شده ودرزمره گناهان نابخشودنی به حساب می آید .برای تحقق اهداف وبرنامه هایی که شارع مقدس درراستای هدایت افراد جامعه تبیین کرده ،باید از اجرای برنامه های خودسرانه پرهیز شده وهمه اعمال در جای خود اجرا شوند به نحویکه ادای یکی از آنها باعث نادیده گرفتن دیگری نشود.
نظام ما یک نظام الهی واسلامی است ،وانجام فرایض دینی خصوصا نماز بعنوان ستون دین، دارای نقشی مهم ،تعیین کننده و بی بدیل درارکان مختلف آن است، بنحویکه بسیاری از ارکان اجرایی ومدیران آن برهمین اساس گزینش شده وبه انجام وظیفه مشغولند .لذا درنظام ما به ادای فریضه نماز اهمیت فراوانی داده شده تا آنجاکه ستادی تحت عنوان ستاد اقامه نماز در ارکان مختلف اداری واجرایی آن گنجانده شده وبه ترویج این وظیفه مهم فعالیت می کنندودراین راستا تمامی مدیران وکارکنان ادارات دولتی درراستای تحقق جامعه ای دینی و دستگاهی اسلامی، به اجرای برنامه ها وابلاغیات این ستاد ملزم شده اند .
اما این روزها شاهدیم بسیاری از دستگاههای اجرایی استان
وحتی کشور از فرصت اقامه نماز بعنوان یک تنفس وحقیقتا بهانه ای برای فرار از ادای
وظیفه ای که قانون بر دوش آنها گذاشت است استفاده می کنند؛ فرصتی که نبایستی بجای
انجام وظیفه به بهانه ای برای فرار از دیگر وظایف تلقی شود!زیرا در هیچ جای دستورات
دینی به این موضوع اشاره ای نشده که ادای یک فریضه، دیگر فرایض وحقوق مردم را تحت شعاع قرار دهد.
زمان طهارت وادای نماز کاملا مشخص ومعین است و دراین فرصت کوتاه می توان به ادای تکلیف دینی والهی خود مبادرت نمود ،اما درحالیکه لابی یک سازمان ویا اتاق اداره ای پر از ارباب رجوعی باشد که ممکن است تعدادی از آنها فرسنگها راه را برای انجام امری اداری طی کرده باشند، باید بنحوی برنامه ریزی وعمل شود تا به مصداق این ضرب المثل "کاری شود بهر ثواب نه سیغ بسوزد نه کباب"
مسلما درج این نوشتار به معنای نفی عمل واجب نمازدر ادارات که قبولی همه اعمال ما به قبولی آن پیوند خورده است نبوده ونخواهد بود ،اما باید بپذیریم در بسیاری از نقاط استان و ودستگاههای اداری ، معدود افرادی هم وجود دارند که پرداختن فریضه الهی را بهانه ای برای فرار از ادای سایر دیون می دانند ،خطاب نویسنده هم همان معدود افرادی هستند که این عمل آنان به ترویج سبکی منجر شده است که حقیقتا ضربات جبران ناپذیری را بر پیکره دین وارد خواهد آورد.
انتظار می رود مجریان ومتولیان این عمل مهم واثرگذار در دستگاههای اجرایی به نحوی برنامه ریزی نموده تا از وقت نماز برای ترویج اخلاق ومردمداری واحیاء فریضه واجب ومهم اجتماعی " امربه معروف ونهی از منکر" بهره لازم برده شود ،تابا استفاده از این فرصت مهم بتوانند ضمن خدمت به مردم وادای حقوق آنان ،جلوه های زیبا وناب از پیوند اسلامیت نظام با جمهوریت آن را به نمایش بگذراند.
قطعا تکلیف شرعی نمازخواندن همراه باوضو یک ربع بیشتروقت نمی برد وحقی ازکسی دریک ربع ضایع نمی شودمشکل آنجاست که نیم ویک ساعت بگذردبه بهانه نمازدرضمن کارکنان بعضی ادارات تاغروب وگاهاتانیمه شب سرکارن وآن راهم نبایدنادیده گرفت تعداد زیادی جوان حدودا 40 نفر پنج سال پیش همه ایستاده بودیم تو افتاب تو حیاط سازمان نظام وظیفه . صبح زود میومدیم تا بلکه زودتر نوبتمون بشه برای انجام کارهای معافیت پزشکی.
اقایون مسؤل ساعت11 میومدن تا ساعت 30؛12 میرفتن بقول خودشون نماز بخونن.همه هم اونجا لعن و نفرینشون میکردن.
بعد از یه مدت خبر اومد که خلع درجشون کردن به جرم رشوه گیری! اینا نماز نمیخونن.
کسی که کارشو موقع انجام وظیفه تعطیل کنه حقوقش حرامه حتی اگر برای نماز باشه .چون کار یه بنده خدای دیگه رو معطل کرده.
دقیقا ! منم بارها گرفتار این ساعت تعطیلی ظهر شدم به بهانه نماز ! دو بار تو دادسرای اوین تو خیابون انقدر موندیم که ساعت دو شد یهو دیدیم اتوبوس کارمندان پر کرده داره میره از یه آقایی سوال کردیم گفت رفتن همه برید فردا بیاید. حالا فکر کنید هر کی از یه نقطه شهر اومده بود بعضیا از شهرستان همه هم گرفتار!!!