تابناک ایلام خداداد ابراهیمی::لطفا این دیالوگ آشنا را باهم مرور کنیم؛
"شما مردم ایلام، مردمانی مرزدار، سلحشور، جان برکف، حماسه ساز، دلاور، شهیدپرور و مدافعان وطن در8سال دفاع مقدس و مایه افتخار کشور هستید!"
این تنها بخشی از افاضات برخی وزیران و مسئولان ارشد کشوری درسفر به ایلام است که به محض نزول اجلال در فرودگاه شهدای ایلام ، به کرات و مرات برزبان جاری می کنند. آنگاه با یک بغل گُل ، با کبکبه و دبدبه، برسر مَزار شهدای گُمنام حاضر می شوند.
سپس به دیدار یک جانباز شاخص و یک خانواده شهید می روند. و باهزار واژه و دکلمه، بر بیشترین ایثار و حضور مردم ایلام درجنگ تحمیلی صحه می گذارند و همواره با همین ادبیات و نام ایلام تریبون های سخنرانی خود را چاق می کنند. اما این جماعت همین که پایشان به مرکز رسید، ایلام و مصائبش را پشت گوش می اندازند و در هیاهوی وزارتخانه های آسمان خراش پایتخت گم می شوند.
گویی اینکه دربرابر همه مطالبات مردم ایلام دچار آلزایمر شده اند.نمونه اش بخشنامه ناعادلانه و نامعقول" احتساب ایلام به عنوان منطقه جنگی تا تاریخ سال 1362 است "که مردم جنگزده و کارمندان دولت را از مزایای خدمت زمان جنگ نادیده گرفته است.
نمایندگان ایلام درمجلس و استاندار ایلام که ازاین مطالبه برحق ایلامیان سخت درغفلت اند بدانند که جنگ از ایلام آغاز شد و در ایلام به پایان رسید. ارتفاعات" کله قندی" و "رضا آباد" مهران خرداد ماه سال ۱۳۵۹ زیر آتش عراق قرار گرفت. بعداز تصویب قطعنامه رسمی پایان جنگ نیز، ایلام تا سه راه جندالله به محاصره دشمن درآمد، درحالی که با محاصره اسلام آباد غرب، تنگه مرصاد، مهران و صالح آباد راه های ارتباطی با جنوب کشور قطع شد، اما مردم ایلام این محاصره را شکستند.به عبارتی دیگر عملیات رسمی ارتش بعث عراق در ۱۸ شهریور ۱۳۵۸ در ارتفاعات میمک یعنی ۱۲ روز پیش از آغاز رسمی جنگ انجام شد و نخستین گلوله شيميايي دشمن هم ۲۱ دي ماه ۵۹ در میمک ایلام شلیک شد.و موجب شدتا این عبارت درباره مردم ایلام برسر زبان ها بیفتد؛
"مردم ایلام، رزمندگی، ایثاگری و شهادت طلبی را هرسه درخانه های خود دارند"این یعنی ایلام بیشتر از 8 سال در جنگ همه ابعاد دفاع مقدس را باتمام وجود تجربه کرده است نه کمتر!
هرچند که بخشنامه بسیج مستضعفان کشور، صراحت دارد که شهرها و مناطقی که در زمان جنگ درتیرس دشمن بوده اند از تاریخ ۳۱/۶/۱۳۵۹ تا ۲۷/۵/۱۳۶۷ به عنوان مناطق جنگی شناخته شده اند.اما متأسفانه مسئولان بالادستی، منطقه جنگی بودن ایلام را از آغاز جنگ تا سال 1362 مصوب کرده اند و مردم و کارکنان دولت را از مزایای خدمت در زمان جنگ از جمله کسر خدمت فرزندان مشمول خدمت سربازی آنان را محروم کرده اند.
این درحالی است که هم اسناد و قطعنامه های مجامع بین المللی و هم رساله های علمی و دانشگاهی با موضوع" جنگ ایران وعراق" ، تاریخ دفاع مقدس در ایلام را در محدوده‌ی زمانی سال‌های 1359 تا 1367 مورد پژوهش و تأیید قرار داده اند.با شرح از پیش گفته آیا کسی حق دارد که مردم ایلام را از بخشی از تاریخ دفاع مقدس حذف کند و حماسه ها و دلاوری های آنان را نادیده بگیرد؟
آیا این عادلانه است که ایلام دربخشی ازتاریخ دفاع مقدس ، منطقه جنگی و مرزی محسوب شود اما در نیمی دیگر از تاریخ جنگ حذف شود؟
درحالی که گاه وبیگاه شاهد انفجار قارچ های سمی در مین زارهای مهران و دهلران هستیم، درحالی که هنوز هم در مناطق عملیات جنگی ایلام، پلاک ها واستخوان های شهدای گمنام تفحص و کشف می شود و این مفهوم را در گوش زمین و زمان فریاد می کشد که؛ "جنگ هنوز درایلام تمام نشده است"
هیچ رزمنده ای، هیچ سرداری ، هیچ خبرنگاری،هیچ مورخی، هیچ کسی از آن سوی دنیا نمی پذیرد و باور ندارد که جنگ برای مردم مرزدار ایلام در سال 1362 خاتمه یافته باشد!
شما باور می کنید آقای استاندار؟ شماچطور آقای نماینده⁉️
