تابناک ایلام علی اصغر اسدی ::استان ایلام یکی از معدود استانهایی ست که به رغم برخورداری از منابع غنی نفت وگاز ،مزیتهای اقتصادی در حوزه کشاورزی ،گردشگری زیارتی،سیاحتی ،تاریخی و دفاع مقدس ،بهره مند از بازاچه مرزی و مرز 430 کیلومتری با کشور عراق ،شناخته شده بعنوان کریدور اصلی زیارت عتبات عالیات وبرخورداری از نیروی کار جوان ،بانشاط و پرانگیزه و پتانسیل ارزشمند ایلامیان موجود در لایه های بالایی مدیریت کشوری ، همچنان عنوان توسعه نیافتگی ومحرومیت را با خود به یدک می کشد.
بی شک اگر مدیران استانی ،نمایندگان و مسئولین دولتی در ادوار مختلف که گاه وبیگاه ایلام را مقصد سفرهای بی حاصل خود قرار داده بودند ،به صورت جدی ،علمی و دلسوزانه بر سر توسعه استان که به شکل عجیبی با توسعه و منافع کشور گره خورده اجماع می کردند.اگر مدیران ایلامی حاضر در بدنه دولتها به جای تمرکز بر عزل ونصب های فامیلی ،بر تزریق اعتبارات و امکانات متمرکزمی شدند ، اگر نمایندگان ادوار وفعلی به جای لابیگری ووقت گذاشتن برای قالب نمودن یاران خود بر مصادر مدیریتی و حذف این وآن، بر چانه زنی بر رفع مشکلات استان وقت می گذاشتند ،اگر مدیران ارشد به جای زیرسوال بردن خدمات اسلاف خود و هدر دادن وقت خود در رقابتهای سیاسی ومدیریتی ،بصورت عینی در رفع مشکلات جهد می کردند،شاید الان وضعیت به گونه ای دیگر رقم می خورد وبیس این مطلب نیز بر محور دیگری شکل می گرفت.
همواره در دوره های گذشته وحال حاضر، هرگاه پای سخنان مدیران ارشد کشوری واستانی نشسته ایم ،با وجود تفاوت دیدگاهها وگرایشات، بلادرنگ این شعار را بعنوان نقطه اشتراک همه آنان شنیده ایم؛"ایلام درمسیر توسعه است " اما چیزی را که مردم شاهدند به جز مشتی آمار سازی ،به جز درجا زدن در یک مسیر ویا رفت وبرگشت بی حاصل !چیزی را شاهد نبوده ایم ، واقعا نمی دانیم این مسیر چقدر طولانیست که عمر هیچ دولتی به رسیدن به انتهای آن قد نمی دهد؟! آیا اسب توسعه استان لنگ می زند یا مدیران مسیر توسعه را اشتباه رفته اند؟!
بررسی مشکلات وموانع توسعه ای استان بیانیگر این حقیقت است که به رغم تمامی مشکلاتی که در حال حاضر برکشور واقتصاد آن مترتب است ،اما در یکی دوسال اخیر ، با وجود مهیا بودن بسیاری از مولفه ها ومحرکهای اثر گذار در پیشبرد اهداف توسعه ای استان ،متاسفانه مجموعه ای از اقدامات وشیوه های ناصحیح مدیریتی ونظارتی را از سوی سه ضلع موثر؛ یعنی نمایندگان ،مدیریت ارشد استان و مجموعه مدیران دولتی شاهد بوده ایم که بیشترین نقش را در عدم توسعه ویا درجا زدن در نقطه پیشین برجای گذاشته اند.
در یک سوی این ماجرای سه نماینده استان درمجلس قرار دارد ،سه نماینده ای که بیشترین زمان سپری شده دوره چهارساله خود را مصروف زد وبندها ،دخالتها و جنگ ونزاع های درون قبیله ای نموده اند.دو نماینده غیر همسو با دولت که در سایه نزاع های سیاسی و دعوای استاندار و نماینده اصلاح طلب استان ، به صورت چراغ خاموش فقط به مطامع خود واعوان وانصارشان اندیشیدند و به جز انتشار چند مکاتبه بی حاصل وسخنان بی تاثیر در زندگی مردم ،عملا کار بزرگی را از انان شاهد نبودیم .
درحالیکه انتظار می رفت نماینده اصلاح طلب استان یعنی جلال میرزایی که بیشترین قرابت رابا مدیران ارشد داراست ،پس از عهده دار شدن مسئولیت ستاد انتخاباتی رییس دولت در استان ،از این فرصت در راستای چانه زنی وتغییر نگاه دولت به استان بهره می جست ،اما با نادیده انگاری وپشت پا زدن به این فرصت طلایی ، به نوعی ان را در فعل وانفعالات سیاسی و فراکسیونی و در استان نیز در گیر ودار تقابل با استاندار بر سر مسایل حاشیه ای به هدر داد.
در دگر سو نیز استاندار ایلام به جای بهره گیری از ظرفیتهای ناب استان و استفاده حداکثری از پتانسیلهای نیروی انسانی موجود ،با کنار زدن شایسته سالاری ،میزان مدیحه سرایی مدیران از وی و همچنین سقف نفرت آنان از نماینده اصلح طلب استان را بعنوان معیار وشاخصی برای انتخاب مدیران قرار داده و با بلند نمودن پرچم تقابل ،تمام جهد خود رابر پیروزی در میدان نبرد با نماینده وبولد نمودن موضوع همه کاره بودن خود متمرکز نموده است.
در حالیکه سلیمانی دشتکی بر حذف مدیران مانع تراش در مسیر توسعه استان اصرار دارند ،اما شیوه عمل واصرار وی وتیم مدیریتی ومشاوره ای همراه اشان بر انتصاب ویا ابقاء مدیران براساس مدل پیش تعریف شده ،از وجود یک پاردوکس عجیب مدیریتی پرده بر می داردکه عملا استان را از متن خارج و به حاشیه سوق داده است . حاشیه های پررنگ تر ازمتنی که راه را بر توسعه همه جانبه استان بسته است.
در ضلع سوم نیز مدیران دستگاههای اجرایی استان نیز با قرار گرفتن در چاچوب مورد نظر تیم مدیریتی استان ،با آمارسازی های غیر واقع ،مدیحه سرایی و سنا گویی ،مسیر اغواء مدیریت ارشد استان را پی گرفته و تدوین برنامه های توسعه استان را به دست باد نسیان سپرده اند.
با وجود اینکه مدیران استان با دریده گویی ،همیشه توپ کاستی ها،ضعف ها و موانع توسعه ای را به میدان دیگری انداخته ودر مصاحبه ها وگزارشات روزانه وپمپاژ انبوهی از عکس نوشته دیدارها ،تماس ها ،جلسات و....به فضای رسانه ای ومجازی استان اینچنین وانمود می کنند که استان گل وبلبل شده ،اما در میدان عمل همچنان محروم ترین هستیم و کارهای صوری ونمایشی نیز کمترین اثری در وضعیت توسعه ای استان برجای نمی گذارند .خلاصه باید گفت ؛استان ایلام از بی برنامگی سه ضلع قدرت در رنج و عذاب است .
هرچند در بیان دیدگاه ها وانتقاد از وضعیت جاری باید از "چاه دموستنسی " به گونه ای بحث کرد که همواره مراقب تیغ و سوزن ها بود ! اما یقینا چشم بستن بر وضعیت جاری استان خود به مثابه خاری بر چشم تقیه کنندگان خواهد نشست . از اینرو تا زمانیکه وضعیت فعلی بر نمایندگان و مدیران استان حکمفرما بوده و تنها برپایه سخنان ومصاحبه های بی حاصل ،نشستهای بی نتیجه ،جلسات بی اثر وعکس های یادگاری ویارکشی دو قطب قدرت ،چشم انداز آینده استان ترسیم شود ،باید بگوییم راه را اشتباه رفته و همچنان باید در میدان توسعه استان ،درجا زدن و بالا وپایین آمدن بی حاصل گامها را به نظاره بنشینیم!
جلسات بی ثمر پدر این استان رو درآورده