به گزارش تابناک : اگر شهر تهران در طول مدت فعالیت دوره جدید مدیریت شهری و روی کار آمدن مدیران اصلاح طلب تا این لحظه تنها دو شهردار و سه سرپرست را به خود دیده است، اما شهروندان کرج در طول این مدت تنها دو ماه شهردار داشتند و 10 ماه دیگر را یا بدون شهردار سپری کرده اند و یا به مدت خیلی کوتاه افرادی به عنوان سرپرست اداره آن را برعهده داشته اند.
اما سوال اینجاست که به رغم آنکه بنا به گفته های مقام معظم رهبری شهر کرج، ایرانی کوچک است؛ اما چرا مدیریت شهری این کلانشهر آن هم در 30 کیلومتری پایتخت نتوانسته به یک ثبات سیاسی و مدیریتی در انتخاب شهردار و اداره شهر برسد؟
برای بررسی این مشکل کافی است که نگاهی به بودجه این کلانشهر بیندازیم تا به اختلافات سیاسی اعضای شورای شهر و فعالیت جریان های سیاسی خارج از این مجموعه برسیم.
عابدین سالاری پژوهشگر حوزه شهری و روزنامه نگار در تشریح این فرآیند در گفت و گو با خبرنگار تیتر شهر گفت: بودجه شهرداری کرج در سال 96 که به تصویب شورای چهارم این کلانشهر رسید، رقمی حدود 900 میلیارد تومان بود که در دو بخش نگهداشت و جاری هزینه شد. بر همین اساس نیز شهردار کرج با برنامه ریزی هایی که انجام داد توانست بودجه مورد تصویب شورای شهر را در سال 96 محقق کند.
اما با توجه به اینکه این بودجه در سال گذشته بیشتر صرف نگهداشت و تامین منابع مالی جاری شهر مانند حقوق کارکنان شهرداری و ... شد؛ می توان این گونه نتیجه گیری کرد که پروژه های عمرانی شهرداری کرج در سال گذشته تعطیل شده بود.
اما با شروع به فعالیت شورای پنجم، اعضای شورا تصمیم گرفتند تا برای سال جاری بودجه 2000 میلیارد تومانی را برای اداره این کلانشهر مصوب کنند. این اتفاق در شرایطی روی داد که به اعتقاد بنده شرایط شهرداری کرج در سال جاری به مانند سال گذشته بود و به همین دلیل امکان محقق شدن این میزان بودجه برای مدیریت شهری وجود نداشت.
وی با تاکید بر اینکه شهرداری کرج در یک سال گذشته عملا به دلیل بی ثباتی مدیریتی تعطیل بوده است، افزود: کرج در یک سال گذشته تنها دو ماه شهردار داشت. یعنی مدت زمانی که طول کشید تا مناقشات شهرداری و شورای شهر کرج به صورت علنی به صحن شوراکشیده شد، دو ماه بود.
بعد از این اتفاق شاهد بودیم که به مدت 3 تا 4 ماه بین اعضای شورای شهر یک جنگ فرسایشی روی داد تا در نهایت منجر به استعفای اصغر نصیری شهردار این شهر شد و فردی به نام احمدی نژاد به عنوان سرپرست انتخاب شد.
بعد از آن اعضای شورای شهر تصمیم گرفتند تا مجید سریزدی را به عنوان شهردار جدید به وزارت کشور معرفی کنندکه اتفاقا این فرد از سوی وزارت کشور تایید نشد تا انتخاب گزینه بعدی دوباره مدتی شهرداری کرج با یک سرپرست اداره شد و بعد از آن نیز سیروس شفقی فرماندار سابق کرج به عنوان شهردار به رسانه ها و شهروندان معرفی شد که باز هم به تایید وزارت کشور نرسید و در نهایت گزینه های دیگری برای این سمت معرفی شدند.
به اعتقاد سالاری؛ بر همین اساس است که می توان نتیجه گرفت که در یک سال گذشته شهر کرج تنها دو ماه شهردار داشت و به دلیل این اتفاق شهرداری عملا در تعطیلات به سر می برد.
اما این موضوع از زوایه دیگری نیز قابل بررسی است اینکه ایجاد چنین فضایی برای اداره شهر کرج این فرصت را به وجود آورد تا با یک خلاء در اداره شهر و متعاقب آن ایجاد فساد گسترده در این شهر روبه رو بودیم. همانطور که در هفته گذشته نیز داستان اعلام کرد بیش از 10 نفر از مدیران شهرداری کرج به دلیل فساد مالی و مدیریتی بازداشت شده اند.
به عبارت ساده می توان این گونه نتیجه گیری کرد که خروجی نهایی این بی ثباتی مدیریتی در کرج مصادف بود با گسترش فساد و تعطیلی پروژه های عمرانی شهر و بیکاری کارکنان در بدنه فربه شهرداری.
مناسبات دورنی شورا و تشکیل دو گروه اقلیت و اکثریت
بی تردید می توان بی ثباتی مدیریتی در مدیریت شهری کرج را حاصل اختلافات درونی شورا و فشار جریان های خارج از بدنه مدیریت شهری دانست.
عابدین سالاری در تشریح این موضوع یادآور شد: بخش عمده ای از بروز مشکل بی ثباتی مدیریتی در اداره شهر کرج را می توان در مناسبات درونی شورا و بخشی را نیز در مناسبات سیاسی بیرون از شورا جستجو کرد. زمانی که شورای شهر کرج تشکیل شد، بعد از برگزاری نخستین جلسه آن اعضای شورای شهر به دو گروه تقسیم شدند و به عبارتی بدنه شورا دو تکه شد. به این صورت که 13 عضو شورای این شهر به یک گروه 8 نفره و یک گروه 5 نفره تقسیم شدند که در همان ابتدا گروه اکثریت 8 نفره توانست رئیس شورا و نخستین شهردار کرج را انتخاب کند.
اما در یک فاصله زمانی دو ماهه دو تا سه نفر از اعضای گروه 8 نفره به گروه اقلیت پیوستند و همین جابه جایی باعث شد تا گروه اقلیت به گروه اکثریت در شورای شهر کرج تبدیل شود و زمانی که این گروه قدرت پیدا کرد، اعلام کرد که شهردار کرج باید کنار گذاشته شود.
به گفته این روزنامه نگار؛ عملا این فشارهای حزبی و سیاسی به اندازه ای بود که اصغر نصیری نخستین شهردار دوره اصلاحات کرج استعفاء داد. بعد از این اتفاق بود که گروه اکثریت جدید تصمیم گرفت تا گزینه خود را به عنوان شهردار کرج معرفی کند البته درابتدا نیز در این کار موفق بودند و عملا با انتخاب گزینه بعدی یعنی سریزدی به عنوان شهردار کرج توانستند قدرت تاثیرگذاری خود را به رُخ گروه اقلیت جدید شورا بکشند.
عابدین سالاری درباره موضوع مناقشات بین اعضای شورای شهر به خبرنگار تیتر شهر توضیح داد: می توان گفت تمام مناقشات اعضای شورای شهر و قرار گرفتن آنها در دو اقلیت و اکثریت بر اساس مسائل شخصی و اقتصادی و منافع حزبی بوده است.
به عبارت دیگر، محل اختلاف اعضای شورای شهر کرج ایجاد یک سیستم حامی پروری در شهرداری تهران و انتصاب افراد منتصب از سوی آنها در شهرداری بود و تمامی اختلافات آنها در شورا حول این محور شکل گرفت و ادامه یافت.
البته عامل دیگری که در این میان حائز اهمیت است، عدم وجود فرهنگ انجام کار گروهی در بین آنها بود. به این دلیل که افرادی که در نهایت به عنوان اعضای شورای شهر کرج انتخاب شدند، افراد ناشناخته ای بودند که بدون داشتن کارنامه روشن سیاسی، آشنایی به مسائل مدیریت شهری و اینکه در این حوزه زحمتی کشیده باشند بر اساس یک رای پوپولیستی به یک لیست انتخاب شدند.
لیستی که براساس معیارهای غیر اصولی و غیر متعارف شکل گرفت و باعث شد تا یک شبه این افراد از کنج خانه های خود بیرون آمده و به عنوان نماینده مردم شهر در شورا قرار گیرند.
اما به رغم وجود تمامی این عوامل، انتظار می رفت تا حداقل اگر این افراد انتخاب شده اند تا برای چگونگی هزینه کرد بودجه شهر و اختیارات و مقدرّات آن تصمیم بگیرندو در این راه منافع مردم را در نظر می گرفتند اما در عمل اینگونه رفتار کردند که منافع خصوصی و شخصی بر منافع شهر و شهروندان مقدم است. موضوعی که حتی در تقسیم بندی های سیاسی داخل شورا نیز مشهود است.
حرکت جریان های خارج از مدیریت شهری برای حفط منافع
در ریشه یابی اختلافات درون شورای شهر کرج به غیر از منافع شخصی، سیاسی و حزبی اعضا و نبود روحیه کار جمعی درمیان آنها باید به حرکت جریان های خارج از بدنه شورا و شهرداری نیز توجه داشت.
سالاری در این باره نیز بیان کرد: بیرون از شورای شهر کرج یک جریان سیاسی فعالیت می کند که در12 سال گذشته مقدّرات کرج و منابع آن را در دست داشته است. جریانی که قدرت جابه جایی مدیران را در تمامی سازمان های این کلانشهر دارند. این جریان که نتیجه انتخابات سال 92 را در حوزه شهری را در تضاد منافع خود می دیدند نیز تلاش کردند تا شورای شهر کرج بر مدار واقعی خود قرار بگیرد.
در واقع می توان اینگونه استدلال کرد که این جریان بیرونی در کنار عوامل و مشکلات درونی شورای شهر سعی کردند تا به شیوه های مختلف نگذارند تا مدیریت یکپارچه ای بین شورا و شهرداری شکل بگیرد. به عنوان مثال هر شهرداری که از سوی شورا انتخاب می شد، با لابی هایی که این گروه بیرونی داشتند مانع از تایید آن از سوی وزارت کشور می شدند.
گرچه باید به این مساله نیز اشاره کرد که برخی از شهردارانی که به عنوان کاندید نهایی شورا معرفی شدند جایی برای دفاع نداشتند. اما به رغم ضعف هایی که داشتند حداقل می توانستیم این افراد را در شرایط خاصی که مورد انتخاب اعضای شورا بودند، به عنوان شهرداراین شهر قبول کنیم.
این روزنامه نگار ادامه داد: تمامی این دخالت های بیرونی و ضعف ساختاری درون شورا باعث شد تا شهر کرج با یک بی ثباتی تاریخی مواجهه شود.
اختلافات اعضای شورا مانع از انتخاب شهردار کرج شد!
روز گذشته بود که رئیس شورای شهر کرج خبر از انتخاب سرپرست برای شهرداری کرج داد. با وجود تمامی اختلافات اعضای شورای شهر این کلانشهر تصمیم گرفتند تا کمالی زاده را به عنوان سرپرست شهرداری معرفی کنند.
عابدین سالاری درباره انتخاب سرپرست برای شهرداری کرج نیز گفت: واقعیت این است که چند روز پیش اعلام شد اعضای شورا در انتخاب شهردار کرج به دو گزینه نهایی رسیده اند که یکی مجتبی عبداللهی معاون سابق شهردار تهران و گزینه دیگر نیز علی نوذرپور شهردار منطقه 22 است.
اما با انتخاب کمالی زاده به عنوان سرپرست شهرداری کرج می توان اینگونه نتیجه گیری کرد که هنوز اعضای شورای شهر کرج بر سر انتخاب شهردار برای این شهر به تفاهم نرسیده و تنها توافق کرده اند که شهرداری کرج توسط یک سرپرست اداره شود. این مساله نشان می دهد که قصه اختلافات درونی شورای شهر کرج همچنان ادامه دار خواهد بود.
به اعتقاد وی؛ زمانی که شورای شهر اقدام به انتخاب یک سرپرست برای شهرداری می کند، نتیجه این خواهد شد که یک دوره گذار در شهرداری به وجود خواهد آمد. اقتضای این دوره نیز این خواهد بود که نه تنها کسی در مجموعه شهرداری به صور جدی کار نمی کند، بلکه شاهد برنامه ریزی خاصی نیز نخواهیم بود چرا که مدیریتی اقدام به برنامه ریزی برای حل مشکلات شهری نخواهد کرد و در نهایت نیز اعضای شورای شهر به عنوان یک نهاد نظارتی و تصمیم گیر از مدیران شهری حساب کشی نمی کنند. تمامی این مسائل در نهایت فضا را برای ایجاد فساد و رانت در شهر و انجام جابه جایی های سفارشی باز شده و همچنان شهر کرج به شیوه یک سال اخیر اداره می شود.
وقتی منافع شخصی بر مصالح عمومی ارجحیت پیدا می کند!
عابدین سالاری بر این باور است که شهر کرج از نبود یک قوه عاقله، منطق حکومت داری و اسلوبی که فراتر از تمامی جریانات سیاسی و اختلافات و سح بندی ها رنج می برد. نبود این قوه عاقله باعث شده تا مدیران شهری نتوانند مصالح شهر، مردم و حکومت را به درستی تشخیص داده و بر مدار آن حرکت کنند.
متاسفانه باید به این مساله اشاره کرد که اکنون شهر کرج محل درگیری نیروهای متضاد، منافع متضاد و چالش های متفاوتی است که توسط بازیگران این حوزه شکل گرفته است که شهرداری کرج نیز از این وضعیت مستثناء نخواهد بود.
این وضعیت از این جهت نگران کننده و قابل تاسف است که اعضای شورای شهر به راحتی یک سرمایه اجتماعی بزرگی که به میان آمدند و با امید بهبود شرایط زندگی پشت یکسری افراد قرار گرفتند را نیست و نابود کردند.
البته وی اعتقاد دارد که از این نظر باید به بازیگران سیاسی و عوامل ایجاد این مشکل مدال داد که نتیجه عملکرد آنها در تاریخ شهر کرج منحصر به فرد است و تا کنون شهر کرج چنین آدم هایی را به خود ندیده است که به این سرعت منافع شهر و مردم را به راحتی زیر پا بگذارد.
حتی می توان گفت که این افراد برای تحقق منافع شخصی خودشان نیز نتوانستند به یک تفاهم و زبان مشترک برسند. این در حالی است که انتظار می رفت اعضای شورا برای بهینه کردن سرمایه اجتماعی بزرگی که آنها را راهی پارلمان شهری کرده است، باید به تفاهم می رسیدند تا بتوانند یک ساز وکار منطقی ای را که در درجه اول بتواند مصالح عالیه شهر را به درستی تشخیص داده و در گام بعدی ساز و کار حل اختلافات بین خودشان را ساماندهی کند، پیدا کنند.
عدم ورود حاکمیتی وزیر کشور و استاندار کرج به اختلافات شورای شهر
عدم ورود جدی سازمان های متولی مانند وزارت کشور به قائله اختلافات شورای شهر کرج یکی دیگر از خلاءهایی است که در مدت یک سال اخیر باعث دامن زدن به شکاف بین گروه اقلیت و اکثریت شورای شهر شد.
عابدین سالاری در این باره نیز به خبرنگار تیتر شهر تاکید کرد: واقعا جای تاسف است که با ادامه دار شدن این روند در شهر کرج حتی مقامات بالادستی مانند رئیس جمهور و وزیر کشور به این مساله ورود نکردند.
به اعتقاد این روزنامه نگار؛ در 6 ماهه اخیر وزیر کشور به رغم کارکرد و نقش مهمی که در بهبود اداره شهرها و کلانشهرهای کشور بر عهده دارد؛ اما برخورد ایشان با این مشکلات از منظر حاکمیتی و اصلاح امور شهری نبوده است، بلکه اینگونه استباط می شود که آقای وزیر کشور به دلایلی تبدیل به یک گروگان سیاسی ای شده استد که در مسیر حرکتی یک جریان سیاسی خاص گام برمی دارد. شاید بتوان این رویکرد مدیریتی را دلیلی بر ترس وی از استیضاح توسط نمایندگان همان جریان حزبی در مجلس دانست.
اما به غیر از وزیر کشور استاندار کرج نیز نتوانست به درستی نقش های حاکمیتی خود را در حل این مشکل در شورای شهر کرج به کار بگیرد.هر کدام از این افراد در اوج اختلافات درونی شورای شهر کرج در یک طرح دعوا برای حمایت از دو گروه داخلی شورا ایستادند.
این در حالی بود که وزیر کشور می توانست با بالا گرفتن اختلاف بین اعضا، شورای شهر کرج را منحل و یک قائم مقام برای ارتباط خود با مدیریت شهی این کلانشهر قرار دهد تا مردم حداقل تکلیف خود را می دانستند!