احمــــــــد خواجه حسنی
کد خبر: ۹۳۲۹۳۷
تاریخ انتشار: ۲۸ دی ۱۳۹۹ - ۱۲:۲۴ 17 January 2021
قربانیان کوچک

وجه کلان نوشتار حاضر رویکردی انتقادی در بی توجهی و نادیده انگاشتن کودکان، چگونگی نحوه تربیت و اجتماعی شدن آنها در فضای اجتماعی و نظام آموزشی کنونی دارد.

 

در فرآیند جامعه شناسی خانواده و نظام تربیت، مراکز و مجموعه ی مهدهای کودک و پیش دبستانی از نخستین نهادهای اجتماعی و آموزشی هستند که نسبت به کاربست متدها و آموزش‌های مختلف قادرند فرصت ها و ظرفیت های فوق العاده ای برای تقویت مهارت‌های اجتماعی در کودکان را اجرایی و عملیاتی کنند مضاف بر اینکه فرآیند جامعه پذیری را از سنین کودکی در ضمیر و رفتار کودکان نهادینه سازند،شوربختانه امّا بنا بر سوابق موجود و از جهات مختلف از آموزش های استاندارد و اصولی در این رهگذر کمتر اثری را شاهدیم.

 

نقش و اهمیت آموزش در سنین کودکی موضوعی است که از دیرباز در جوامع مختلف فارغ از ملیّت و نژاد موجود، توجه نظریه پردازان و اندیشمندان علوم اجتماعی را به خود معطوف داشته است. 

 

• غزالی در این باره اذعان دارند که؛ هر کار که عظیم بُوَد تخم آن در کودکی افکنده شود.

 

در روزهای اخیر رخداد بسیار قابل تأمل و در خور توجهی حادث گردید که بی ارتباط با موضوع نیست و بیان آن خالی از فایده نخواهد بود،باشد که متولیان امر از خواب غفلت برخیزند و عمل گرایی پیشه ورزند.

 

در راستای (خیانت امارات به تعبیر رهبر انقلاب) در پی عادی سازی روابط دیپلماتیک و تنظیم توافقنامه صلح فی مابین رژیم غاصب و کودک کش صهیونیستی و کشور امارات، یکی از اولویت های رژیم کودک کش اسرائیل راه اندازی و فعالیت مهد کودک در شهر ابوظبی بود که به تازگی افتتاح و آغاز بکار کرد در حالی که براساس ارزیابی‌های رژیم صهیونیستی تنها حدود ۳۰۰۰ یهودی در امارات و غالباً در دبی و ابوظبی زندگی می‌کنند و این مهم نشان از درک صحیح صهیونیست ها از پایه ریزی و سنگ بنای اصولی سازندگی شخصیت در طفولیت دارد. 

 

از آنجا که ۵٠ درصد رشد هوشی مابین سن تولد تا ۴ سالگی و ۳٠ درصد دیگر در سنین ۴ تا ۸ سالگی می باشد{۱} تربیت و شاکله اصلی وجودی در آنجا شکل می گیرد،موجودیت،برنامه ریزی مدون و نظارت مستمر بر مهدهای کودک بدلیل تأثیر این مراکز آموزشی بر آینده کودکان نیازی ضروری‌ است.

مایلم به جهت درک اهمیت موضوع و استفاده بهینه از فرصت های طلایی تربیت و پرورش افراد جامعه برمبنای هنجارها و رفتارهای مناسب و صحیح اجتماعی برخی کشورها، آماری را به شرح ذیل معروض دارم؛

 

شایان توجه اینکه؛ ۶٠ درصد كودكان زیر ۶ سال كشورهای پیشرفته ی دنیا تحت پوشش خدمات آموزشی قبل از دبستان قرار دارند، در کشور ژاپن ۶۷ درصد هستند که فلسفه اصلی آموزش علیرغم جامعه پذیری بر پایه مراقبت های غذایی و پرورشی {۲} استوار است.

در ویتنام۵٠ درصد تحت آموزش هستند.

در کشورهای آنگلوساکسن همچون بریتان

یا، کانادا، استرالیا امریکا و نیوزلند نیز درب بر روی همین پاشنه می چرخد و رویکرد آموزشی در مراکز (Childcare) به گونه ای است که کودکان از طریق بازی روند رشد اجتماعی،جسمی،عاطفی و شناختی را می آموزند.

در کشوری به مثابه کوبا نیز بیش از ۹۵ درصد از کودکان زیر هفت سال تحت آموزش قرار دارند در ایران امّا رویکرد فعلی بر این پنداشت استوار است که آموزش کودکان در مهدهای کودک به طریقی اولي در اولویت هیچ نهادی نیست.

به این نشان که بنا بر آخرین آمار اعلام شده از سوی سازمان ثبت احوال، از مجموع ۶ میلیون و ۸۱۲ هزار و۵۵۴ کودک زیر ۶ سالی که باید به مراکز پیش دبستانی بروند در سال گذشته فقط ۴۸۱ هزار و ۷۳۸ نفر ، یعنی حدود ۷ درصد این کودکان به مهد کودک رفته‌اند !!!

با لحظه ای درنگ و تعمقی در آمار به فاجعه ای پی می بریم که اگر به همین روند تداوم پیدا کند در آینده ای نزدیک با جامعه ای به شدت ناهنجار و بحران زده مواجه خواهیم شد.

بر اساس برآوردهای مؤسسه گالوپ، ایرانیان از عصبانی ترین مردمان جهان هستند و عمده دلایل این کژ رفتاری ریشه در دوران کودکی و عدم آموزش های لازم در رابطه با تکنیک های کنترل خشم دارد.

در کشورهای توسعه یافته و جوامع مدرن، آموزش کار تیمی و گروهی از سنین کودکی در ضمیر بزرگسالان کوچک، کُنش گران و والدین آینده نهادینه می شود. 

آموزش و تربیت بر مبنای اتحاد و همبستگی اجتماعی، سینرژی و جامعه پذیری نه بر اساس رقابت و حذف رقیب و پیشی گرفتن به هر نحو که این شیوه ی حاضر تنها مهندسی نرم جامعه برای ساختن کشوری به شکل هولناک‌ طبقاتی منتج خواهد شد.

کودکان علیرغم اینکه در سیاست و قانونگذاری بزرگسالان مشارکت و دخالتی ندارند اما قوانینی که بزرگسالان تدوین می‌کنند، شامل کودکان نیز می شود.{۳}

 

بزرگسالانی که منابع قدرت را در جامعه در اختیار دارند، توجهی به کودکان فاقد قدرت و اقتدار اجتماعی نکرده اند و بنابراین در چنین جامعه ای است که کودک به عنوان بخشی از ابزارهای قدرت بزرگسالان حضور دارد و نه به عنوان یک موجود مستقل.{۴}

 

مزید استحضار اینکه در مقاطع آموزشی و تحصیلی پسا مهد کودک نیز داستان از همین قرار است و در نگاهی اجمالی به سهولت درخواهیم یافت که در نظام آموزشی فعلی وجهه نظرهای شخصی و تعارض منافع بیش از حقایق علمی و عینی اثر گذارند بدین نشان که تعلیم و تربیت را به بنگاه های زود بازده سپرده اند و اثر بخشی ناقص در تربیت فرزندان و آموزش اجتماع پذیری به آنان در پیش از دبستان را با این سیاسی کاری گره زده اند.

 

 در لایحه بودجه ۱۴٠٠ به شکلی فاجعه بار شاهد افزایش ۲۳۳ درصدی بودجه مدارس غیر انتفاعی هستیم.

 این پی ریزی ساختمانی است که مرفهان صاحب قدرت معمار آن هستند.

 

فهم سیاسیون از موقعیت کودکان نیازمند بازنگری و رسیدگی عاجل است.

چالش ها و معضلات فقدان مربیان متخصص و آموزش دیده در بسیاری از مراکز مهد کودک و پیش دبستانی ها از جمله مصائبی است که نیاز به یادداشتی مستقل دارد.

 

و در آخر کلام گهربار رسول اکرم صلی الله علیه و آله؛

الْعلْمُ في الصِّغَر، کَالنَّقْشِ في الْحَجِر.

علم در کودکی ، مانند نقش در سنگ است.

 

هر آنچه شرط بلاغت بود قلم راندم...

به ایران سرنوشت و ته نوشتش بی اندیشیم.

 

 

 

منابع؛ 

۱- بنجامین بلوم (نظریه پرداز روانشناسی آموزش و یادگیری)

۲- مراقبت غذایی و پرورشی به تمام جنبه های انسانی کودک اعم از جسمانی،اجتماعی،فکری و احساسی اهتمام لازم را دارند.

۳- آکارد (۱۹۹۳) 

۴- ابراهیم آبادی (۱۳۹۵)

 

 

 

"  احمد خواجه حسنی  "

دانشجوی کارشناسی ارشد جامعه شناسی سیاسی  

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار