به گزارش خبرنگار تابناک از ایلام؛ در یکی از بیسابقهترین حملات رسانهای، رژیم صهیونیستی عصر روز دوشنبه ۲۶ خرداد ۱۴۰۴ با حملهای هوایی به ساختمان شبکه خبر سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران در تهران، صدای رسانه ملی را هدف قرار داد. این اقدام دقیقاً در ساعت ۱۸:۳۷ و همزمان با غروب آفتاب به وقوع پیوست؛ لحظهای که رسانه، ندای حقیقت را به گوش مردم میرساند.
اگرچه این حمله از نظر ظاهری اقدامی نظامی بهنظر میرسد، اما در باطن آن، نشانهای روشن از شدت گرفتن «جنگ روایتها» در عرصه جهانی است؛ جایی که سلاح دیگر گلوله نیست، بلکه سانسور و تلاش برای خاموشکردن صدای مقاومت و افشاگری است.
سکوت چند ثانیهای پس از این حمله، با صدایی رسا و محکمتر از همیشه پاسخ داده شد؛ رسانهای که با اتکا به روحیه مقاومت، پیامش را با قدرت ادامه داد. جامعه جهانی نیز، ضمن محکومیت این اقدام، آن را حملهای به زیرساختهای اطلاعرسانی و ناقض آشکار حقوق رسانهها توصیف کرده و آن را تهدیدی جدی برای آینده فعالیتهای رسانهای در مناطق درگیر دانست.
در میان این حادثه، تصویری از سحر امامی، خبرنگار شجاع شبکه خبر، به سرعت در فضای رسانهای داخلی و بینالمللی بازتاب یافت. او که بیهراس و استوار در برابر دوربین ایستاد و با صدایی قاطع به انتشار واقعیت ادامه داد، به نمادی از تعهد، شجاعت و اقتدار رسانهای بدل شد. او نشان داد که رسانه، صرفاً یک ابزار خبری نیست، بلکه سنگر مقاومت در برابر روایتسازیهای فریبکارانه و تحریف واقعیتهاست.
فریاد «اللهاکبر» که در لحظات ابتدایی پس از حمله از زبان خبرنگاران و عوامل شبکه خبر شنیده شد، پژواکی بود از درد و رنج مادرانی که در فلسطین، لبنان و حالا در قلب تهران، فرزندان خود را زیر آوار جنایات اسرائیل میجویند.
سحر امامی نهفقط بهعنوان یک گزارشگر، بلکه بهعنوان صدای بیداری و یادآور وجدانهای خفته جهان ایستاد؛ وجدانهایی که سالهاست در برابر کشتار کودکان، اشغال سرزمینها، و جنایات ضدبشری رژیم صهیونیستی سکوت پیشه کردهاند.
این حادثه، اگرچه آسیب فیزیکی به یک ساختمان رسانهای وارد کرد، اما نهتنها موفق به خاموش کردن صدای حقیقت نشد، بلکه شعلهورتر از گذشته، پیام استقامت و آگاهی را به جهانیان مخابره کرد.
یادداشت: امین دانیالی
/س/