در روزه داری به علّت امساک از خوردن آب سرد این چرخه معیوب متوقّف شده و پمپ های سدیم-پتاسیم انرژی لازم برای خارج کردن سدیم از داخل سلولها را بدست می آورد در نتیجه آب به دنبال سدیم از سلولها خارج شده و سلولهای معده عملکرد طبیعی خود را که یکی از آنها مقاومت در مقابل اثر تخریبی اسید درون معده می باشد باز می یابند و دیگر اسید معده نمی تواند ایجاد ضایعه سطحی و یا زخم معده بنماید.
و لذا دیگر بیمار نیازی به کم کننده ترشح اسید مانند: سایمتیدین، رانتیدین، فامتیدن و یا داروهای خنثی کننده اسید مانند: آلومینیم ام جی و یا ام جی اِس نخواهد داشت و علائم بیمار مانند: حالت تهوع، استفراغ و درد معده بر طرف خواهد شد.