عمید شجاعی؛ این روز‌ها با هر کدام از اعضای تشکل‌های دانشجویی در استان کرمان که سخن می‌گویی، باب درد و دلشان باز می‌شود و از هیات‌های نظارت بر تشکل‌ها می‌نالند و از سنگ‌های بزرگی که با قانون تراشی‌ها بر سر راهشان قرار می‌گیرد؛ سخن می‌گویند.
قوانینی که یکباره و یک شبه و با تصمیمی گروه‌ی خاص با اهداف سیاسی گرفته می‌شوند، تصمیمیاتی همچون اجبار برخی تشکل‌های دانشجویی برای برگزاری مناظره به جای سخنرانی؛ با دلایلی روشنفکرانه؛ دلایلی که تا کنون وجود نداشته است.
و از سوی دیگر برگزاری سخنرانی‌هایی با دوسخنران همسو با نام مناظره توسط تشکل‌های دانشجویی همسو با سیاست‌های دولت.
اسماعیل شریفی یکی از فعالین در فضای دانشجویی در رابطه با سیاست‌های حاکم بر دانشگاه‌ها می‌گوید: سیاستی که در این دولت وجود دارد، این است که ترجیحا هیچ کس حرف نزند و اگر قرار هم شد کسی صحبت کند از نیروهای خودمان باشد و این ماجرا که هیچ کس سخن نگوید هم در برخورد دولت با منتقدان است و هم در دانشگاه هاست.
وی ادامه داد: اینکه تشکل‌ها و کانون‌ها آنچنان پویایی ندارند به این بخاطر است که دولت نتوانسته بدنه دانشجویی را با خودش همراه کند.
این فعال دانشجویی تصریح کرد: برخی به صورت جدی مانع از فعالیت تشکل‌های مذهبی می‌شوند؛ به گونه‌ای که با ایجاد مشکلات فراوان بر سر راهشان و ایجاد بهانه‌های واهی مانع از برگزاری مراسم و برنامه‌های آنان می‌شوند.
شریفی ادامه داد: مثلا زمانی که سخنران دعوت می‌کنید می‌گویند این سخنرانی را به مناظره تبدیل کنید چون نمی‌توانیم به سخنرانی مجوز بدهیم و زمانی که به مناظره تبدیل می‌کنیم، می‌گویند که این سخنران از پس آن دیگری بر نمی‌آید پس کلا مناظره را تعطیل کنید.
وی خاطرنشان کرد: این دقیقا مثالی بود که ما امسال در دانشگاه شهید باهنر کرمان داشتیم.
از سوی دیگر و با توجه به سخنان این فعال دانشجویی می‌توان دریافت که تنها تشکل‌های دانشجویی می‌توانند سخنران هایی را بیاورند که طبق نظر و برنامه‌های مسئولان دانشگاه باشد.
یعنی تنها باید سخنانی به گوش دانشجویان برسد که مسئولان می‌خواهند و در راستای سیاست‌های آنان است که این یعنی زنگ خطری بزرگ برای دانشگاه‌های کرمان.
محمد صادق بصیری، معاون فرهنگی دانشگاه شهید باهنر کرمان در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجو در کرمان، در رابطه گلایه برخی تشکل‌ها مبنی در عدم صدور مجوز مراسم و یا صدور مجوز مشروط به مناظره از سوی هیات نظارت دانشگاه نیز گفت: بنده چون سخنگوی هیات نظارت نیستم، نمی‌توانم مواضع این هیات را بیان کنم؛ اما این هیات سه نفره که متشکل از رئیس دانشگاه، مسئول دفتر نهاد رهبری و نماینده وزیر است؛ بنده هم به عنوان معاون فرهنگی به عنوان مطلع گاهی در این جلسات بدون حق رای شرکت می‌کنم.
وی افزود: هیات نظارت باید به همه درخواست‌ها پاسخ دهد چه مثبت و چه منفی؛ اینکه دوستان گله می‌کنند که حتما باید مناظره باشد و سخنرانان یک سو نباشند؛ دلیلش این است که قریب یک سال است که کرسی‌ها آزاد اندیشی و نظریه‌پردازی در دانشگاه‌ها شکل گرفته‌اند قبلا اینگونه بود که تریبون آزاد برگزار می‌شد و تریبون آزاد به این معنی بود که کسانی که مجوز می‌گیرند، موضوع را خودشان مطرح می‌کنند و اگر در جلسه کسی پاسخگو نبود هم موردی نبود؛ اما این‌ها در برخی مواقع تنشی را ایجاد می‌کرد به نوعی که موضوع اصلی هم فراموش می‌شد.
بصیری با اشاره به اینکه الان با توجه به اینکه می‌خواهیم تمرین کنیم که هر حرفی پاسخی هم می‌تواند داشته باشد، گفت: به نوعی اثری را که حرف بر روی ذهن می‌گذارد و نظر بعدی می‌تواند خنثی و یا تکمیل کند و بنای هیات نظارت بر دانشجویی این است که تا می‌تواند دانشجویان و تشکل‌ها تشویق کند که اگر سخنرانی را می‌آورند که موضع تندی خصوصا در مواضع سیاسی دارد؛ پاسخگوی او هم در همان جلسه باشد که دانشجویان حرف‌ها بشنودند و بهترین را انتخاب کنند.
البته این سخنان معاون فرهنگی دانشگاه شهید باهنر کرمان قابل قبول است؛ البته تا جایی که برنامه‌ها و سخنرانی‌های یکسویه‌ای نیز از سوی برخی تشکل‌های همسو با دولت در دانشگاه مجوز برگزاری نگیرند.
و از نقطه‌ای دیگر می‌توان گفت که سخنرانی‌های یکسویه نیز برای بیان اهداف و نظرات و بررسی آن موضوعی است که تشکل درخواست کننده مورد نظر دارد، پس چه نیازی به پاسخ و وجود پاسخ گوست.
این تشکل‌ها می‌خواهند نظرات خود را در قابل بررسی یک موضوع به عنوان مثال موضوع برجام و دوران پسابرجام برای دیگر دانشجویان مطرح کنند؛ از این رو یک سخنران که هم سو با دیدگاه‌های آنان است را به دانشگاه دعوت می‌کنند تا بیان گوی دیدگاه و سلایق سیاسی این تشکل در دانشگاه باشد.
این قانون تراشی‌ها و تفکرات تنها جلوی بیان تمامی دیدگاه‌ها و نظرات را در دانشگاه‌ها می‌گیرد و باعث می‌شود که دانشگاه‌ها به سمت و سوی خاموشی سیاسی و یا بحران زدگی و سیاست زدگی پیش روند.