رئیسجمهور سابق اگرچه برخی موانع فنی و مالی را جلوی پای دولت خود میدید با این وجود تا آخرین ماههای ریاست خود حتی زمانی که تجهیزات کارگاه از منطقه گهرباران جمع شده بود باز هم بر اجرای این طرح تاکید داشت.
در آن زمان بسیاری از کارشناسان موضوعاتی مانند شیرینسازی آب خزر در نقطه مبدا و تخلیه نمک در ساحل مازندران، به صرفه نبودن هزینههای پمپاژ آب در ایستگاه های پیش بینی شده و در نهایت مقرون به صرفه نبودن آب انتقال داده شده با وجود هزینه های انرژی و لوله گذاری را از دلایل مخالفت خود عنوان کرده بودند.
مسئولان دولت وقت در ابتدا سعی کردند تا
حساسیتهای صرفا منطقه ای و نگرانی های زیست محیطی افراد غیرمسئول را دلیل عمده
مخالفت با این طرح اعلام کند اما وقتی با مخالفت کارشناسان سرشناس محیط زیست مواجه
شد باز هم از هیچ تلاشی برای انتقال آب به زادگاه خود به هر قیمتی دریغ نکرد حتی زمانی که مخالفتهایی نیز از کمیسیونهای مختلف مجلس شورای اسلامی و رئیس وقت سازمان بازرسی با این طرح بیان شده بود.
با هر تقدیر عمر دولت دهم به پایان رسید و منتقدان این طرح سرخوش از پایان انجام طرحهای احمدینژادی پرونده این پروژه 10 هزار میلیاردی (در زمان دولت قبل) را پایان یافته تلقی کرده بودند، غاقل از اینکه انگیزه ای قوی برای ادامه این طرح در دولت جدید نیز وجود دارد و آن انتقال آب برای مصارف صنعتی از استانی محروم از صنعت به استان سمنانی است که همین الان هم قطب صنعتی نیمه شمال کشور است!
شاید این هم از ویژگی های متاخر انتخاب دو رئیس دولت از یک استان است!
مدیران احمدینژاد اوایل پروژه، هدف این طرح را با مظلوم نمایی خاص خود تامین آب شرب مردم و توسعه کشاورزی در کویر دانسته بودند اما کمکم با تغییر لحن فاحش از غیر قابل شرب بودن آب انتقال یافته( در صورت موفقیت) و استفاده صرفا تجاری و کشاورزی خبر داده بودند.
بیخیال اینکه در همین سالها مازندران به عنوان تامین کننده نخست غذای مردم کشور در همه مناطق خود با کمبود آب کشاورزی مواجه است و تنها در سال گذشته بیش از 1500 هکتار از شالیزارهای جویبار، ساری و گهرباران میاندورود به دلیل بی آبی کویر شد!
حالا اما رئیس جمهور روحانی نیز گویی از هزار پروژه کارشناسی و غیر کارشناسی دولت قبل مانند اعطای یارانه، سهام عدالت، مسکن مهر، سیاست خارجی، اقتصاد داخلی و .... همه را اها کرده و فقط چشم به انتقال آب دوخته است و امروز در جمع مردم زادگاه خود سمنان گفت: آب یکی از مسائل مهم استان سمنان و بسیاری از نقاط کشور است و بارندگی‌های استان سمنان در طول سال 130 میلی‌متر و بسیار کم است و بخش‌های صنعت، کشاورزی و شرب به آب نیاز دارند و باید در این حوزه اقدامات مؤثری انجام شود.
چند طرح در حوزه تأمین آب مد نظر دولت است، تعدادی از این طرح‌ها سریع‌تر اجرایی می‌شود که بخشی از آن، سدسازی است؛ سد مشترک بین استان‌های مازندران و سمنان احداث می‌شود که بخشی از آب آن به سمنان خواهد آمد.
طرح بلندمدتی نیز در حوزه تأمین آب داریم که همان انتقال آب دریای خزر به استان سمنان است. انتقال آب از دریاچه خزر به استان سمنان دارای بحث‌های متعددی در رسانه‌ها است، بررسی‌های متعددی سال گذشته و امسال در این حوزه انجام شد و محیط زیست را مکلف کردیم مطالعه دقیقی در این حوزه انجام دهد و اشکالات محیط زیستی طرح را ارائه کند.
حدود 80 درصد این اشکالات ظرف یکی دو ماه حل شده است و 20 درصد باقی‌مانده نیز در هفته‌های آینده مورد بررسی و ارائه راهکار قرار می‌گیرد.
اینکه انتقال آب و مسائل محیط زیستی هر دو برای دولت مهم است، اما می‌توان این دو را در کنار هم جمع کرد و هم آب را به سمنان آورد و هم مسائل زیست محیطی را رعایت کرد.باید به گونه‌ای عمل شود که مشکلی برای حواشی دریاچه خزر، خود دریاچه خزر، محیط زیست و جنگل‌ها ایجاد نشود و آب هم در نهایت به سمنان برسد.انتقال آب از دریای خزر به سمنان با سرمایه بخش خصوصی انجام می‌گیرد و در انتقال آب خلیج فارس و دریای عمان به کرمان و یزد نیز رویه همین است اما دولت کمک‌حال سرمایه‌گذاران خواهد بود. در زمان اجرای طرح اگر نیاز به کمک دولت از طریق صندوق توسعه وجود داشته باشد، دریغ نخواهیم کرد.
روحانی امروز از رفع نگرانی های این پروژه سخن گفته و اولویت کاری خود در سمنان را اجرای این طرح اعلام کرده. حال باید دید دریای خزری که در سالهای گذشته با انبوه مشکلات زیست محیطی ریز و درشت مواجه بوده است آیا در گذر اجرای این پروژه دودولتی چه تغییراتی را در کوتاه مدت و دراز مدت شاهد خواهد بود.
انتهای پیام/