به گزارش تابناک اصفهان به نقل از ایمنا، امام خمینی(ره) در ۱۲ تیرماه سال ۵۷ در طی پیامی از مردم خواستند تا جشنهای سوم و پانزدهم شعبان را برگزار نکنند. در بخشی از پیام ایشان آمده:
" کراراً از ایران نظر اینجانب را درباره مراسمی که به عنوان جشنهای سوم و پانزدهم ماه شعبان برپا میشده خواستهاند. معالاسف رژیم منحط، برای ایران عیدی نگذاشته است. در حال حاضر ملت عزیز در عزای عزیزان خود نشسته، چگونه ممکن است کسی نظر بدهد که جشن بگیرند و شادمانی کنند. اکنون لازم است در این اعیادی که در سلطنت این دودمان ستمگر برای ملت ما عزا شده است، بدون هیچ
تشریفات که نشانگر عید و شادمانی باشد در تمام ایران در مراکز عمومی مثل مساجد بزرگ، اجتماعات عظیم به پا کنند و گویندگان شجاع و محترم مصائب وارده بر ملت را به گوش شنودگان برسانند و هر چه بیشتر کارهای ضداسلامی و قانونی رژیم را افشا کنند و خوف را که از جنود ابلیس است از دل بیرون کنند و در ادامه نهضت که موافق رضای خداوند متعال و ولی عصر(عج) است کوشش کنند و این چراغ فرزنده هدایت را روشن و روشنتر نگهدارند.
دست شاه تا مرفق به خون ملت ايران فرو رفته و در حال حاضر ملت عزيز در عزاي عزيزان خود نشسته. چگونه ممکن است کسي نظر دهد که جشن بگيرند و شادماني کنند؟ شادماني بر روي اجساد به خون خفته فرزندان اسلام؟
ملت ايران بيدار است و راه خود را يافته و با هوشمندي ميداند که هر نغمه با هر اسم، او را از مسير خود که قيام ضد شاهي است منحرف کند شيطاني است. اگر چه با اسم قرآن مجيد و يا وليالله اعظم (عج) باشد. ما روزي را جشن ميگيريم که بنيان ظلم و ظالم را منهدم کنيم و دست دودمان ستمکار پهلوي را از کشور قطع نماييم. و آن روز انشاءالله تعالي نزديک است و روز عيد اسلامي است و عيد ولي عصر(عج)."
بلافاصله در مقابل ارسال پیغام رهبر انقلاب به ملت ایران، گروهکهای وابسته به ساواک و ضد مبارزه با رژیم شاهنشاهی علی الخصوص انجمن حجتیه، پیامی را در خصوص مخالفت با امام(ره) صادر نمودند که در آن گفته شده بود:
"اعلاميهاي را به نام يکي از مقامات مقدس منتشر ساختهاند تا مسلمانان و دوستان علي و آل علي(ع) را از افتخار برگزاري اين جشن بزرگ، اين جشن مذهبي، اين جشن و ملي و اين جشن انساني محروم سازند. زهي تصور باطل، زهي خيال محال!."
اما مردم بیدادگر از ظلم نظام پهلوی که دیگر تاب تحمل وضعیت اسفناک آن دوران را نداشته و چشم امید به دستان پر مهر روح کبیر انقلاب دوخته بودند، طبق گفته رهبر عظیم الشان خود به خیابانها ریخته و علیه شاه و درباریان تظاهرات گستردهای انجام دادند و در هر یک از شهرهای ایران زمین مردم به نوعی جشن نیمه شعبان را متفاوت از سالهای دیگر برگزار کردند.
در تهران، پلیس از سخنرانی استاد مرتضی مطهری جلوگیری کرده و جلسه را بر هم زد و متن این سخنرانی، بعداً به طور مخفیانه در کتابی به نام «نهضتهای اسلامی در صد سال اخیر» به چاپ رسید.
در اصفهان، تظاهرات مردم در خیابان و آراستن معابر با پرچمهای سیاه رنگ از جمله کارهایی بود که همشهریان اصفهانی انجام دادند. انقلابیون کاغذ سیاه رنگ، که بر روی آن نوشته شده بود؛ "تقدیم به پیشگاه تو یا حجت ابن الحسن عسگری" چاپ کرده و آن را در بین مردم پخش میکردند و شعار میدادند.
همچنین در سحرگاه جمعه ۳۰ تیرماه سال ۵۷ مصادف با نیمه شعبان سال ۱۳۹۸ قمری، شیخ احمد کافی از روحانیان و خطیبان معروف پیش از انقلاب، که در مسجد به سخنرانی پیرامون مسائل ناگفته رژیم پهلوی پرداخته بود در راه بازگشت به منزل به طرز مشکوکی در یک سانحه رانندگی کشته شد.
قیام مردم در پانزدهم شعبان سال ۱۳۵۷ استخوانهای کاخ شاه ایران به لرزه درآورد و آخرین تکههای به جا مانده از عوامل دربار را برکند تا به جای آن ستونهای محکم دین وحدانیت اسلام را بگذارد. به گونهای که در چند ماه بعد ملت همیشه در صحنه حاضر شاهد ظهور نظامی جدید و فرار رژیم قبلی بودند.