ایران این روزها بیش از آنکه نیاز به تغییر مسولین باشد نیازمند تدبیر در مسولیت است ، و بیش از آنکه مسولینش از عزل بترسند باید از فریاد مظلومیت مردمی بترسند که با دل مغموم لعنت شان می فرستند
آنچه که در زیر آورده شده است یادداشت ارسالی مخاطبان تابناک کهگیلویه و بویراحمد است و این سایت محتوای آن را تایید یا تکذیب نمی کند. شما هم می توانید نظر خود را در تایید یا تکذیب این مطلب بیان کنید.
*مردم زیر پای تصمیم گیران دولت له شدند*
*روحانی* رئیس جمهور ایران در پشت تریبون سازمان ملل به چند نکته اشاره کرد ؛ از جمله *برجام* ،،،گرچه *برجام* ثبات را به اقتصاد ایران برگرداند و ایران را از شکست اقتصادی تا به حدی نجات داد ، ولی چرا لغو *برجام* به یکباره اقتصاد کشور را در وضعیت بحرانی قرار داد و ثبات را در بازار متلاشی ساخت و ارزش پول ملی را به صفر رسانید ، قیمت های که ثانیه ای تغییر می کنند و مردمی که با وجود نرخ های هنگفت در بدست آوردن معاش عقب ماندند ؟
سخنراندن خلاف واقعیت چیزی را به ایران اضافه نمی کند و مرهمی بر این آلام سخت ،دردناک و نفس گیر نخواهد بود ، *شکوه* ایران به روح و روان جامعه بر می گردد و *اقتدار* ایران در بر آورده شدن نیازها و احتیاجات و ضرورت های جامعه صورت می گیرد و *نشاط* جامعه را عدالتی تشکیل می دهد که باید در افکار و اعمال مسولین باشد که نیست.
ایران این روزها بیش از آنکه نیاز به تغییر مسولین باشد نیازمند تدبیر در مسولیت است ، و بیش از آنکه مسولینش از عزل بترسند باید از فریاد مظلومیت مردمی بترسند که با دل مغموم لعنت شان می فرستند ، حال که سوزش این زخم ها و دردهای این استخوان ها فقر و تنگ دستی را بر زبان و ذهن وزندگانی این مردم روا داشته باید هم آینده ایران را رانت رشوه و ربا از دژ مستحکمی به مجالی برای مفسدان تبدیل کند .
آقای روحانی ؛ ایران این روزها بیمار تر از هر روزیست و جامعه ایران رنجور تر از هر زمانی اند ، ایران امروز بیشتر از آنکه از تحریم بلرزد در بی مسولیتی و بی تدبیری و بی کفایتی وظیفه نشناسی مسولانش آشفته و پریشان شده است ، مسولینی که نمی خواهند بپذیرند که در به وجود آمدن وضع موجود مقصرند ، و بخش اعظمی از این فلاکت بازاری ها را آنان برپا ساخته اند که فرصتی یابند برای تقسیم کردن و سهم خواهی از غنایم ملی ، و این دلیلیست بر این همه بی میلی و دل مردگی حامیان دولت که سبب شد جامعه ی ما فضای بداخلاقی و بد عهدی را بپذیرند .
گر چه جامعه ایران در دور یازدهم ریاست جمهوری روی خوشی به روحانی نشان داد و ایشان را کاندیدا جریان اصلاح طلبی می پنداشت تمام قد پشت تمام سخنانش ایستادند و در دور دوازدهم دست از حمایت و همراهی او بر نداشتند و سینه چاک او شدند ولی آنچه را در باورهای خود می پنداشتند که روحانی چراغیست در راه رسیدن به امید و آینده ای روشن برای ایران و ایرانیت بلکه آنچه را در اعمال و کردار رییس جمهور خود نظاره کردند خلاف آنچه بود که تصور می کردند .
و چه از لحاظ سیاسی و جریانی به وضوح با پشت پا زدن به اصلاح طلبان در مسولیت ها و چه از چیدمان نادرست تیم اقتصادی دولت و چه از نگرش سیاست های خارجی و چرخش هم پیمانان که نه تنها زیانش به ۲۴ میلیون نفر رسید بلکه ۸۵ میلیون ایرانی در منجلاب بی تدبیری و بی تعهدی گرفتار شدند و فهمیدند که انتخاب روحانی چیزی جز بیچارگی و ورشکستگی و ناکامی برای همگان نبوده و نداشته است .
*مردم زیر پای تصمیم گیران دولت له شدند*
*روحانی* رئیس جمهور ایران در پشت تریبون سازمان ملل به چند نکته اشاره کرد ؛ از جمله *برجام* ،،،گرچه *برجام* ثبات را به اقتصاد ایران برگرداند و ایران را از شکست اقتصادی تا به حدی نجات داد ، ولی چرا لغو *برجام* به یکباره اقتصاد کشور را در وضعیت بحرانی قرار داد و ثبات را در بازار متلاشی ساخت و ارزش پول ملی را به صفر رسانید ، قیمت های که ثانیه ای تغییر می کنند و مردمی که با وجود نرخ های هنگفت در بدست آوردن معاش عقب ماندند ؟
سخنراندن خلاف واقعیت چیزی را به ایران اضافه نمی کند و مرهمی بر این آلام سخت ،دردناک و نفس گیر نخواهد بود ، *شکوه* ایران به روح و روان جامعه بر می گردد و *اقتدار* ایران در بر آورده شدن نیازها و احتیاجات و ضرورت های جامعه صورت می گیرد و *نشاط* جامعه را عدالتی تشکیل می دهد که باید در افکار و اعمال مسولین باشد که نیست.
ایران این روزها بیش از آنکه نیاز به تغییر مسولین باشد نیازمند تدبیر در مسولیت است ، و بیش از آنکه مسولینش از عزل بترسند باید از فریاد مظلومیت مردمی بترسند که با دل مغموم لعنت شان می فرستند ، حال که سوزش این زخم ها و دردهای این استخوان ها فقر و تنگ دستی را بر زبان و ذهن وزندگانی این مردم روا داشته باید هم آینده ایران را رانت رشوه و ربا از دژ مستحکمی به مجالی برای مفسدان تبدیل کند .
آقای روحانی ؛ ایران این روزها بیمار تر از هر روزیست و جامعه ایران رنجور تر از هر زمانی اند ، ایران امروز بیشتر از آنکه از تحریم بلرزد در بی مسولیتی و بی تدبیری و بی کفایتی وظیفه نشناسی مسولانش آشفته و پریشان شده است ، مسولینی که نمی خواهند بپذیرند که در به وجود آمدن وضع موجود مقصرند ، و بخش اعظمی از این فلاکت بازاری ها را آنان برپا ساخته اند که فرصتی یابند برای تقسیم کردن و سهم خواهی از غنایم ملی ، و این دلیلیست بر این همه بی میلی و دل مردگی حامیان دولت که سبب شد جامعه ی ما فضای بداخلاقی و بد عهدی را بپذیرند .
گر چه جامعه ایران در دور یازدهم ریاست جمهوری روی خوشی به روحانی نشان داد و ایشان را کاندیدا جریان اصلاح طلبی می پنداشت تمام قد پشت تمام سخنانش ایستادند و در دور دوازدهم دست از حمایت و همراهی او بر نداشتند و سینه چاک او شدند ولی آنچه را در باورهای خود می پنداشتند که روحانی چراغیست در راه رسیدن به امید و آینده ای روشن برای ایران و ایرانیت بلکه آنچه را در اعمال و کردار رییس جمهور خود نظاره کردند خلاف آنچه بود که تصور می کردند .
و چه از لحاظ سیاسی و جریانی به وضوح با پشت پا زدن به اصلاح طلبان در مسولیت ها و چه از چیدمان نادرست تیم اقتصادی دولت و چه از نگرش سیاست های خارجی و چرخش هم پیمانان که نه تنها زیانش به ۲۴ میلیون نفر رسید بلکه ۸۵ میلیون ایرانی در منجلاب بی تدبیری و بی تعهدی گرفتار شدند و فهمیدند که انتخاب روحانی چیزی جز بیچارگی و ورشکستگی و ناکامی برای همگان نبوده و نداشته است .
*به قلم ؛ مهرداد نادری*