بررسی اشتغال در بخش‌های عمده اقتصادی نشان می‌دهد، بخش خدمات با ۴۸.۱ درصد بیشترین سهم در اشتغال را به خود اختصاص داده است.
مطابق آخرین آمار مرکز آمار ایران، بررسی نرخ بیکاری افراد 15 ساله و بیشتر نشان می‌دهد که 9.5 درصد از جمعیت فعال (شاغل و بیکار)، بیکار بوده‌اند. بررسی روند تغییرات نرخ بیکاری حاکی از آن است که این شاخص، نسبت به فصل مشابه در سال 98، 1.0 درصد کاهش یافته است.
در تابستان 99، به میزان 41.8 درصد از جمعیت 15ساله و بیشتر از نظر اقتصادی فعال بوده‌اند، یعنی در گروه شاغلان یا بیکاران قرار گرفته‌اند. بررسی تغییرات نرخ مشارکت اقتصادی حاکی از آن است که این نرخ نسبت به فصل مشابه در سال قبل (تابستان98) 3.1 درصد کاهش یافته است.
جمعیت شاغلین 15ساله و بیشتر در این فصل 23میلیون و 542 هزار نفر بوده که نسبت به فصل مشابه سال قبل تقریباً یک میلیون و دویست و ده هزار نفر کاهش داشته است. بررسی اشتغال در بخش‌های عمده اقتصادی نشان می‌دهد که در تابستان 99، بخش خدمات با 48.1 درصد بیشترین سهم اشتغال (11میلیون و 325هزار و 464 نفر) را به خود اختصاص داده است. در رتبه‌های بعدی بخش‌های صنعت با 33.4 درصد (هفت میلیون و 864 هزار و 118 نفر) و کشاورزی با 18.5 درصد (چهار میلیون و 348 هزار و 327 نفر) قرار دارند.
بررسی سهم اشتغال ناقص جمعیت 15ساله و بیشتر نشان می‌دهد که در تابستان 99 به میزان 9.3 درصد جمعیت شاغل، (دو میلیون و 180 هزار و 968 نفر) به دلایل اقتصادی (فصل غیرکاری، رکود کاری، پیدا نکردن کار با ساعت بیشتر و...) کم‌تر از 44ساعت در هفته کار کرده و آماده برای انجام کار اضافی بوده‌اند. این در حالی است که 36 درصد از شاغلین 15ساله و بیشتر، 49 ساعت و بیشتر در هفته کار کرده‌اند. گفتنی است، در این آمارها، میزان اشتغال زنان روستایی و عشایری که شامل صنایع دستی و تولید لبنیات و دیگر مشاغل خرد است، محاسبه نشده است. دلیل به حساب نیامدن این افراد در جمعیت شاغل این است که بیمه نیستند. در روستاها جمعیت بیکار واقعی تقریبا صفر است و مردان و زنان از پنج سالگی کار می‌کنند و شاداب‌تر از شهری‌ها هستند. دلیل آن هم پایین بودن سطح توقعات مردم و هزینه شروع به کار است. یک گاو شیری یا چند گوسفند یا یک دار قالی و از این قبیل می‌تواند یک خانواده روستایی را صاحب شغل و درآمد کند. شغل اغلب زنان و مردان روستایی و عشایری؛ تولیدی است. برخی افرادی که در شهرها با فقر و محرومیت زندگی می‌کنند با مهاجرت به شهرهای کوچک یا روستاها نه تنها از فقر نجات پیدا می‌کنند بلکه دارای رفاه هم می‌شوند.
در تابستان 99، به میزان 41.8 درصد از جمعیت 15ساله و بیشتر از نظر اقتصادی فعال بوده‌اند، یعنی در گروه شاغلان یا بیکاران قرار گرفته‌اند. بررسی تغییرات نرخ مشارکت اقتصادی حاکی از آن است که این نرخ نسبت به فصل مشابه در سال قبل (تابستان98) 3.1 درصد کاهش یافته است.
جمعیت شاغلین 15ساله و بیشتر در این فصل 23میلیون و 542 هزار نفر بوده که نسبت به فصل مشابه سال قبل تقریباً یک میلیون و دویست و ده هزار نفر کاهش داشته است. بررسی اشتغال در بخش‌های عمده اقتصادی نشان می‌دهد که در تابستان 99، بخش خدمات با 48.1 درصد بیشترین سهم اشتغال (11میلیون و 325هزار و 464 نفر) را به خود اختصاص داده است. در رتبه‌های بعدی بخش‌های صنعت با 33.4 درصد (هفت میلیون و 864 هزار و 118 نفر) و کشاورزی با 18.5 درصد (چهار میلیون و 348 هزار و 327 نفر) قرار دارند.
بررسی سهم اشتغال ناقص جمعیت 15ساله و بیشتر نشان می‌دهد که در تابستان 99 به میزان 9.3 درصد جمعیت شاغل، (دو میلیون و 180 هزار و 968 نفر) به دلایل اقتصادی (فصل غیرکاری، رکود کاری، پیدا نکردن کار با ساعت بیشتر و...) کم‌تر از 44ساعت در هفته کار کرده و آماده برای انجام کار اضافی بوده‌اند. این در حالی است که 36 درصد از شاغلین 15ساله و بیشتر، 49 ساعت و بیشتر در هفته کار کرده‌اند. گفتنی است، در این آمارها، میزان اشتغال زنان روستایی و عشایری که شامل صنایع دستی و تولید لبنیات و دیگر مشاغل خرد است، محاسبه نشده است. دلیل به حساب نیامدن این افراد در جمعیت شاغل این است که بیمه نیستند. در روستاها جمعیت بیکار واقعی تقریبا صفر است و مردان و زنان از پنج سالگی کار می‌کنند و شاداب‌تر از شهری‌ها هستند. دلیل آن هم پایین بودن سطح توقعات مردم و هزینه شروع به کار است. یک گاو شیری یا چند گوسفند یا یک دار قالی و از این قبیل می‌تواند یک خانواده روستایی را صاحب شغل و درآمد کند. شغل اغلب زنان و مردان روستایی و عشایری؛ تولیدی است. برخی افرادی که در شهرها با فقر و محرومیت زندگی می‌کنند با مهاجرت به شهرهای کوچک یا روستاها نه تنها از فقر نجات پیدا می‌کنند بلکه دارای رفاه هم می‌شوند.
