قرآن کنج خانه مادری رهایی بخش «کارون» از اعتیاد

تابناک / یک اصل اساسی زندگی الهی این است که همواره سعی کنیم به خداوند متعال توکل کنیم و یقین داریم که کسی که بر خدا توکل کند مغلوب نمی شود و هر که به او پناه برد شکست نمی خورد.

انسان باید بداند که اگر ارتباطش را با خداوند تقویت کند و به ریسمان الهی چنگ زند هیچ وقت احساس فقر و ذلت نخواهد کرد اما اگر این رابطه وجود نداشته باشد وآدمی فراموش کند که چه کسی می تواند نیازهای او را برطرف کند و قدرت در دست کیست اینجاست که ذلت انسان شروع می شود.

این بار خبرنگار خبرگزاری شبستان سرگذشت تلخ و شیرین فردی را روایت می کند که پس از تحمل درد و رنج های فراوان پا در عرصه اجتماع گذاشته و با تمام وجود و عاشقانه برای فرهنگ سازی جامعه تلاش می کند و قلمش گویای عشق و رسالش به این امر است.

"کارون" از همان دوران کودکی و نوجوانی به دنبال حقیقت و پاسخی برای همه پرسش های خود بود اما جوابی دریافت نمی کرد که بتواند قانع شود.

اجبار و تحمیل از یک طرف، زندگی تکراری و کلیشه‌ای از طرف دیگر موجب شد که کارون داستان ما در اواخر دوران دانشجویی شاید بخاطر اعتراض به همه این نارضایتی های درون و بیرون خود به اعتیاد روی آورد و بیش از 6 سال از عمرش را بیهوده تلف کند و تا جایی پیش رفت که مرگ برایش بزرگ ترین آرزو شد و اما درست زمانی که همه درها به رویش بسته شده بود خداوند آغوش پر از مهر و محبت و دانایی اش را به روی کارون گشود.

کارون که اعتیاد را مسیری اشتباه برای رسیدن به آرامش، خوباوری و هویت می داند، معتقد است که فرد معتاد تا زمانی که جایگزینی مناسب برای اعتیاد پیدا نکند قطعا نمی تواند ترک کند و در سال ۷۹ تحول و تولد حقیقی زندگی کارون با آشنایی آگاهانه و عاشقانه با کلام رهایی بخش خدا آغاز شد و قرآن کنج خانه مادری رهایی بخش کارون از دام اعتیاد شد.

قرآن آرامش بخش دل" کارون " شد و با خواندن قرآن برای شادی روح مادرش، اشتیاقی وصف ناپذیر در او ایجاد شد و این بار باز هم مادر و قرآن کنج خانه مادری بود که به فریاد کارون رسید هرچند مادر از دنیا رفته بود اما با تمام وجود از خدا درخواست کمک کرد و به دنبال تعریفی درست از زندگی شد و اینگونه بود که اعتیاد را کنار گذاشت و به کشف حقایق از راهی که خداوند از دل کتابش برای او گشوده بود، پرداخت و با اشتیاقی وصف ناپذیر به مطالعه و تامل فراوان در آیات آسمانی پرداخت.

کارون مطلبی در پاسخ به سوال خبرنگار خبرگزاری شبستان که چرا از 28 سالگی نوشتن را آغاز کرد، گفت: در این سن یک تحول و تولدی دوباره در من شکل گرفت و به دنبال تعریف درستی از زندگی و انسان بودم.

وی با بیان اینکه در سال های اعتیاد به دنبال خودباوری و هویت بودم و مرگ مادرم هم آسیب های فراوانی در من بوجود آورد، اظهار کرد: متاسفانه مسیر را اشتباه انتخاب کردم و غم و اندوه و پریشانی نتیجه انتخاب مسیر اشتباه بود و از طرف دیگر وابستگی به این ماده هم برای من نتوانست آرامش ایجاد کند و در این زمان بود که از خداوند خواستم که به من کمک کند و  مرا به رهایی برساند.

مطلبی ادامه داد:  ترک اعتیاد کاری ندارد بلکه ماندگاری در این مسیر مهم است و فرد معتاد تا جایگزین مناسبی پیدا نکند قطعا نمی تواند ترک کند.

وی با بیان اینکه پناه بردن به چهاردیواری خانه مادری و نگاه به قرآن روی طاقچه ناگهان تلنگری در من ایجاد کرد، افزود: برای شادی روح مادرم قرآن را گشودم و اشتیاقی ناخودآگاه در من ایجاد شد و به دنبال حقیقت و تعریف درست از زندگی گشتم و اینگونه زندگی کردن را دیگر دوست نداشتم.

مطلبی با اشاره به اینکه برای فهم و درک بیشتر پیام و گفتار مستقیم خدا و درک حقایق هستی به مطالعه علوم مختلف پرداختم، خاطرنشان کرد: سال ها به مطالعه و اندیشیدن و نوشتن پرداختم و نویسندگی عشق و رسالتم شد.

وی با بیان اینکه زندگی از دو ساختار حقیقت و واقعیت تشکیل شده است، تصریح کرد: واقعیت نمای ظاهری زندگی، با حواس پنجگانه قابل حس است اما حقیقت فلسفه وجود واقعیت های زندگی را تنها با قلب باید شناخت.

مطلبی ادامه داد:  متاسفانه ما آدمها دچار واقعیت های زندگی هستیم و هر چند که وجود دارد اما اگر فقط از دریچه واقعیت به زندگی نگاه کنیم کم کم دچار بدبینی و منفی نگری می شویم.

وی ارتقاء فرهنگ و آگاهی و بهره گیری از تخصص ها را بیشترین دغدغه خود عنوان و تصریح کرد: تاکنون بیش از سی عنوان کتاب در زمینه های عرفان و روانشناسی موفقیت نوشتم و در حال حاضر هم مشغول نوشتن کتابی با عنوان " معجزه نیکوکاری" هستم.

گزارش از ریحانه شریفی سالکویه /شبستان