خشکسالی و آسیبی که به تولیدکنندگان روستایی میزند... همه می دانند که خشکسالی هست و همه آگاهند که این واژه ،واژه مبارک و میمونی نیست. خشکسالی،بحرانی وحشتناک است که بر همه چیز و همه کس سایه سنگین و وحشتناکی دارد.خشکسالی؛ تر و خشک را بسوی نابودی و ویرانی می کشاند.
آنچه در این میان حایز اهمیت است اینست که؛درست که خشکسالی پدیده ای ویران گر است ولیکن این پدیده مثل سایر پدیده ها ،شدت و حدت و کم و بیشی مخصوص خود دارد و لذا می تواند برای یک قشر یا یک منطقه آثار سو کمتر و برای قشر و منطقه ای دیگر آثار زیانبار بیشتری داشته باشد. حال آنجه پر واضح است اینست که بیشترین آثار این پدیده وحشتناک ،بر قشر محروم کشاورز و دامدار تحمیل می شود.
دامداران بخصوص قشر ضعیف و کسانی که خورده دامی برای معیشت خود دارند در برابر لبه تیز تیغ خشکسالی قرار داشته و اکنون جز اولین قشری هستند که با رنج و فشار خشکسالی دست و پنجه نرم می کنند.
دامدارها اینک طعمه اصلی خشک سالی شده اند.افراد زرنگ و توانای آنها ،ماهها پیش دامشان را ارزان فروش کردند و ضعیفان و قشر کم توان آنان ،اکنون گرفتار گرداب نگهداری دامها در شرایط سخت نبود آب و علوفه شده اند
دامداران اکنون دامهای خود را مفت و ارزان و حتی به شرط فروش در سال های آتی به دلالان می فروشند و خود تک و تنها و خسته از رنج بی حاصل ،راهی گوشه ای از کلان شهرهایی می شوند تا اینبار بجای خدمت به جامعه و تولید، مشغول شغل های کاذب و دلالی و کارگری شوند.
قشر تولید کننده بی ادعا ،اکنون در اثر خشم طبیعت و نبود توجه مسولین ،بسوی سربار شدن در جامعه پیش می رود.
