نوشتن از دفاع مقدس به مثابه "حکم حکومتی"

پیروز و تاریخ ساز مثل عملیات ثامن الائمه(ع)

جنگ را اگر چه با گلوله می نویسند اما کتاب هایی که در باره آن تحریر می شود، از جنس کلمه است. کلماتی که باید ماندگاری حماسه ها را تضمین کنند. این همان سنتِ جهادِ کبیر است که قرآن به ما می آموزد در برابر دشمنی که کار ناتمام خود در جنگ را می خواهد با فرستادن ما به وادی فراموشی، تمام کند. شاید برای پدافند در برابر همین طرح شیطانی است که رهبر فرزانه انقلاب در هندسه ای رحمانی ما به ضرورت تبیین تاریخ و معارف دفاع مقدس "امر" می کنند به این صراحت که امروز فضیلت زنده نگهداشتنِ یاد شهدا کمتر از شهادت نیست. من این را دقیقا یک امر مولوی می دانم. برای خودم هم –بی مداهنه- آن را به مثابهِ "حکم حکوکتی" می شمارم. با احیای فضیلت شهداست که می توان شکوه و هیمنه ایران را هم جانی جاودان بخشید. تحریر رسم الخط شهدا البته به عملیات های مختلف هم ما را آگاه می کند. نمی شود از شهدا گفت و از کارنامه سرخ شان بر خاک وطن چشم پوشید. تعظیم مقام شهدا حکم می کند کارنامه عملی شان را با احترام بخوانیم مثل همین عملیاتِ شکستن حصر آبادان که هروقت نامش به میان می آید ما اهالی دیار امام رضا به غروری مردانه سرمان را بالا می گیریم. بچه های ما محور عملیات بودند. پرچم خراسانی ها در اهتزاز بود. وی کی پدیا، به عنوان دانشنامه آزاد، این عملیات را با یک خط مقدمه بیان می کند که به اندازه هزار کتاب حرف داد؛" پس از برکناری ابوالحسن بنی‌صدر از مقام فرماندهی کل قوا، امکان همکاری مشترک سپاه پاسداران و ارتش، میسر شد." این همقدمی که بعد همدلی عینیت یافت،" با صدور پیام {امام}روح‌الله خمینی در جهت شکسته شدن حصر آبادان، نیروی زمینی ارتش با طراحی این عملیات و محول کردن آن به لشکر ۷۷ خراسان، در ساعت یک بامداد ۵ مهر ۱۳۶۰ با نام عملیات ثامن‌الائمه، در ۳ محور دارخوین، فیاضیه و جاده آبادان-ماهشهر، به اجرا درآود. " این دانشنامه اضافه می کند که "در این عملیات چند گردان از سپاه پاسداران، لشکر ۷۷ خراسان و تیپ ۳۷ زرهی شیراز از ارتش، یک گردان تانک، از تیپ ۲ لشکر ۱۶ زرهی قزوین و یک گردانِ پیاده از ژاندارمری، به مصاف حدود ۳۰ گردان از نیروی زمینی عراق رفتند. نیروهای ایرانی تا ساعت ۲ بعد از ظهر، ضمن شکستن محاصرهٔ آبادان، موفق شدند ۲ جادهٔ آبادان-اهواز و آبادان-ماهشهر را نیز تصرف نمایند. محوریت اصلی عملیات ثامن‌الائمه با لشکر ۷۷ خراسان بود." در بازخوانی این عملیات به تعداد تلفات دو طرف که نگاه می کنیم، اعجاز نفس های روح الله بیشتر ملموس می شود؛ از عراقی ها،3هزارنفر کشته و زخمی شدند.1656 نفر به اسارت درآمدند از این سو اگر چه ما تلفات را به رسمیت نمی شناسیم که شهدای ما فراتر از محاسبات دنیایی، اند. تلف نمی شوند بلکه راه به جاودانگی می برند. در مقایسه آماری اما سهم ما 223 شهید و 763 مجروح بود. این در حالی است که در عرف نظامی تلفات نیروی آفندی خیلی بیشتر از نیروهای پدافندی است اما ما در عملیات ثامن الائمه(ع) این قاعده را هم بر هم زدیم. باری تبیین عملیات ها و دستاورد هایش را ذیل زنده نگهداشتن یاد شهدا می دانیم که راهبرد حفظ انقلاب و اقتدار ایران نیز هست......