تابناک ایلام ؛؛منطقه ویژه اقتصادی مهران که سال 1389 بمتظور کمک به توسعه همه جانبه استان ایلام تصویب شد ،نه تنها نتوانست در تحقق این هدف مهم موفق شود ،بلکه از سویی با چوب حراج گذاشتن بر اراضی این منطقه بعنوان منابع عمومی و از سویی دیگر تحمیل هزینه های فراوان مالی ،به وبال گردن اقتصاد ضعیف ودر حال احتضار استان مبدل شده است.
منطقه ویژه اقتصادی مهران در زمینی به مساحت 810
هکتار در نقطه مرزی مهران احداث شد تا بتواند با استفاده از مزیت مرز مهران،توسعه
وپیشرفت اقتصادی استان ایلام را رقم زند.بدون شک اگر به این منطقه بعنوان "جهیزیه
سیاسی" نگریسته نمی شد و تمامی فاکتورهای توسعه ای درراستای بهره مندی از مزایای
این طرح مهم اقتصادی از طریق بکارگیری نیروهای متعهد ،متخصص و آشنا به مبانی علم
اقتصاد و مدیریت ودر یک کلام شایسته
سالاری لحاظ می شد ،با وجود این مزیت مهم اقتصادی ،نه تنها اقتصاد استان ،بلکه
اقتصاد غرب کشور هم متحول می شد.
به هر حال بیش از نیم دهه از تصویب وآغاز فعالیت منطقه ویژه اقتصادی مهران می گذرد ،بجز تلی از خاک و پهن دشتی آلوده به بقایای ابزار آلات جنگی و مهمتر از همه زیر ساختهایی که بیش از میلیاردها تومان برای آنها هزینه شده ولی نمود عینی و خارجی ندارند !سرمایه گذاران وشرکتهایی که فقط برروی کاغذ حضور دارند ،و یک تابلو بزرگ به این نام ،چیزی ملموس وعینی بنام منطقه ویژه اقتصادی مهران مشهود نیست.
تازه اینکه این منطقه به اصطلاح اقتصادی تاکنون بیش از صدها میلیون تومان هزینه های جاری وحقوق پرسنلی بر روی دست استان گذاشته واز برکات آن فقط عده ای منتفع شده اند و بس ! جالبتر اینکه این روزها حسابی خبر ساز شده و مرجع صدور عجایب مدیریتی بی شماری در استان ایلام شده است .
پس از آنکه استاندار ایلام ،درراستای اجرای طرح اعلام پایان کار بازنشستگان شاغل در دستگاهها ،پایان ماموریت مدیرعامل سابق منطقه ویژه اقتصادی مهران را اعلام و نیروی جوانی را بعنوان سرپرست آن معرفی نمود ،اولین حاشیه های مدیریتی این بنگاه اقتصادی از طریق ممانعت از حضور سرپرست تعیین شده بر سر کار رقم خورد . دومین حاشیه به وجود آمده نیز با ورود بازپرس دادسرا وصدور قرار ممنوعیت ورود مدیرعامل سابق به دفتر کارش شکل گرفت.
گویا حاشیه های منطقه ویژه اقتصادی مهران تمامی ندارد ،چرا که مدیرعامل سابق منطقه ،از تحویل بسیاری از اقلام وتجهیزات اداری به مدیر جدید امتناع ویا حتی از وجود آنها اظهار بی اطلاعی می کند .جالبتر اینکه در بین اقلام فوق ،گم شدن دو دستگاه سواری پژو (یکی متعلق به منطقه ویژه دیگری تحویلی از سوی سازمان همیاری شهرداریهای استان )بیش از سایرین خودنمایی می کند.
گم شدن دو دستگاه خودرو به این بزرگی آنهم با وجود مدارک ومستندات موجود در پرونده تدارکاتی این شرکت ،بیشتر ذهن ها را به سوی سایر گم شده های این مملکت سوق می دهد که هنوز معلوم نیست کی ،کجا وچگونه گم شده ومنافع حاصل ازاین گم شدن!! به جیب چه کسانی سرازیر شد . به هرحال وقتی درمملکتی به راحتی دکل نفتی به آن عظمت وبزرگی گم می شود و آب از آب هم تکان نمی خورد ،گم شدن دو دستگاه خودرو سواری در یک سازمان یا چه میدانم شرکت یا منطقه که چیزی نیست!!