مناطق دیدنی شهرستان ایوان

مردم شهرستان ایوان کرد کلهر بوده و شیعه هستند. آب و هوای کوهستانی دارد و دارای رشته کوه‌هایی از زاگرس بنام بانکول ، مانشت و شیره زول است که پوشیده از جنگلهای انبوه بلوط، بنه، زالزالک، و بادام کوهی است و انواعی از گیاهان دارویی و گلها در طبیعت آن یافت می‌شود . دارای چشمه‌ها و رودخانه‌ای به نام گنگیر(در حال حاضر بدون آب) می‌باشد. بهاری دل انگیز دارد و دارای آثار باستانی مر بوط به دوره ساسانیان و اسلامی است. از جمله اتشکده ساسانیان سیاهگل و طاق شیرین و فرهاد و منطقه گردشگری خوران _ایوان ایوان دارای سابقه فرهنگی و تاریخی غنی می‌باشد. در منطقه ی ایوان به وضوح می توان آثار متعددی از گذشته های دور مشاهده نمود و در جای جای این سرزمین ، نشان از تمدن اقوام گذشته وجود دارد که به معرفی و شرح آنها می پردازیم : خرابه های یک شهر قدیمی در وسط دشت ایوان در روستای اسماعیلی در کنار رودخانه ی گنگیر و در میان مزارع کشاورزی حدود 20 هکتار زمین را در بر گرفته است . این بقایای ساختمان ها که آثار آن بر جای مانده است از سنگ و ساروج ساخته شده اند و در بعضی از نقاط که در آن کشاورزی صورت نگرفته است ، دیوار برخی از ساختمان ها نمایان است . سنگ هایی که این ساختمان ها با آن ساخته شده اند پس از ویرانی توسط کشاورزان جمع شده و اکنون قابل مشاهده می باشند .این شهر لوله کشی آب با سفال داشته و کوچه های آن سنگ فرش بوده است . در خرابه های مذکور ، اشیایی از جمله آجر ، سفال های گوناگون شکسته و فلزات مختلف دیده می شود و با توجه به آثار سوختگی از جمله سوخته ی خاک و دیوار های ساختمان ، چنین به نظز می رسد که شهر مذکور به علت آتش سوزی مهیبی از بین رفته است .از شاعران دوران کهن این دیار می‌توان به دو شاعر فزانه و همسُرا با نام‌های شاکه و خان منصور اشاره نمود. .اولیونسون در سفرنامه ی خود در مورد ایوان چنین می نویسد : چنین به نظر می رسد که جلگه ی آریوخ قدیمی ترین نام برای منطقه ی ایوان بوده که عیلامی ها به کمک پادشاه آشور به نینوا شتافتند . تا قبل از قرن سیزدهم میلادی ایوان با نام آریو حان شهرت داشته است . ایوان سابقا و در زمان پهلوی «جوی زر ایوان» نامیده میشد که پس از انقلاب ایران، «جوی زر» از نام آن حذف شد و ابتدا به «ایوانغرب» و بعدها به «ایوان» تغییر نام یافت.