جنگ تحمیلی رژیم بعثی علیه ایران به ظاهر در سال 67 به پایان رسید ومردم جنگ زده در شهرستانهای مهران ودهلران همچون دیگر مناطق مرزنشین برای بازسازی وآغاز زندگی و رهایی از سختی های اردوگاه نشینی به دیار خود بازگشتند؛اما ویرانی هاوخسارت های وارده ونداشتن سرپناه وهمچنین پراکندگی مواد منفجره وبمب ها ومهمات های حساس وعمل نکرده باقی مانده از جنگ روند تثبیت واسکان کامل مردم را مختل کرده بود وبه همین خاطر تا سال 72 وبعد از گذشت 5 سال صدر صد مردم توانستند به خانه وکاشانه خود برگشت نمایند.
مسلم است که بازسازی ونوسازی چند هزار واحد مسکونی تجاری در شهرهایی مانند دهلران مهران وموسیان و روستاهای این دوشهرستان بدلیل خرابی های آن دوران واز بین رفتن تمام زیرساخت های عمرانی برای مسولین ومردم زجر کشیده کاری بسیار دشوار وشاید این دوره 5 ساله برای خانواده های جنگ زده ای که 8سال را در زیر چادرو دل کوهها بدون امکانات سپری کرده بودند طاقت فرسا بود، اما آنچه که در کناراین رنج ها وسخت کوشیها مردم را به خود مشغول کرده بود آغاز جنگ تحمیلی دوم ویا بهتر بگویم دفاع مقدس دیگری بود که این بار هم رژیم بعث صدام برمردمان مرزنشین استان ایلام حاکم نمود.
در این جنگ که از اوایل سال 69 تاپایان دهه 70بطول انجامید رژیم سفاک صدام با اجیر کردن مزدورانی بنام گروهک ضد خلقی منافق که بعنوان زخم خوردگان از عملیات مرصاد در پادگان اشرف ومقرهای نظامی در اختیار صدام قرار داشتندبه جان مردم بی دفاع وغیرنظامی افتادند.
ملحدان فرقه رجوی که با شگردها وتفکرات امروزی داعش وارد این صحنه شده بودند با سو استفاده از شرایط ذکر شده در بالا واشتغال بکار مردم ومسولین در بازسازی ونیز کمبودامکانات لجستیکی وتدارکاتی در پاسگاهها و توپوگرافی نوار مرز در قالب تیم های چند نفره ازمیان تپه ماهورها وشیارهای مرز وارد خاک کشورمان می شدند وبرروی جاده مواصلاتی دهلران مهران ویا سکنه های روستایی وعشایر بی دفاع فجیع ترین عملیاتهای تروریستی را بوجود می آوردند.
این مزدوران فریب خورده که تمام البسه وتجهیزات آنها بوسیله سیستم های امنیتی صدام وبرخی ازکشورهای ستمکار غربی وصهیونیست سازماندهی وحمایت می شدند علاوه بر ایجاد نا امنی وخوی وحشیانه با شلیک گلوله های منحنی زن به نقاط مسکونی در سه شهر مرزی استان وروستاهای مرزنشین ونیز بکارگیری مین وبمب های ساعتی قصد تضعیف روحیه مردم واخلال در رجعت آنان به شهرهای خود وجلوگیری از عمران وآبادی در مرزهای مشترک برای استمرار فعالیتهای خرابکارانه وتجاوزگرانه داشتند.
بعنوان نمونه در یک عملیات نفوذی در ورودی شهر دهلران حدود 7 نفر از جمله دونفر روستایی در حالیکه در هنگام شب به منزل خود در حال تردد بودند رابه ضربات متعدد سرنیزه با روش کنونی داعشی ها به شهادت می رسانند.
گرچه همچون همیشه عوامل این جنایت که یک تیم 6 نفره از نفاق بودند جان سالم به در نبردند و عشایر وروستاییان ومردم غیور دهلران باهدایت دلاوران سپاه ارتش وسربازان گمنام امام زمان (عج ) در کمتر از چند ساعت در حالیکه به سمت مرز عراق در حال فرار بودندآنها را به هلاکت رساندنداما خباثت این گروهک از خدا بی خبرآسایش وآرامش مردمی که هنوز طعم تلخ حوادٍ ث جنگ تحمیلی صدام رادر اذهانشان باقی بود سلب کرده بود.
آنچه قابل ِیادآوری وتوجه است اینکه باید بعد از مرور زمان ها برای جلوگیری از فراموشی یا کسب تجربه افرادی هر برهه ای از تاریخ گذشته خود را برای انتقال به نسل های دیگر بازخوانی نمایند اما متاسفانه این موضوع تحت شعاع ملاحظات امنیتی آن گونه که باید به نسلهای جوان منعکس شود اقدامی صورت نگرفته است وشاید نوجوانان وحتی جوانان امروزی وقتی اخبار مربوط به جریانات تروریستی مزدور مانند داعش در کشورهای مسلمان وهمسایه به گوششان می رسند آن را خاص این کشورها دانسته واین درنده خویی را تنها در وجود داعشی ها تصور کنند،هرچند که خیانت منافقین کوردل وعمال رجوی در ترور بیش از 17 هزار شهید گرانقدر مانند شهیدان رجایی وباهنر وبهشتی وصیاد شیرازی برعموم پنهان نیست و بر ملت های بیدار ومنصف دنیا واضح است که حامیان وبانیان فرقه رجوی همان کسانی بودندکه امروز به شکل دیگری پشت سر داعش صف آرایی کرده وپیوند صهیونیستی غربی ومرتجع راهمچون دوران فعالیت منافقین بوجود آورده اند.
جنایات این فتنه انگیزان سیاه بخت در حوزه استان ایلام نیازمند تشریح بیشتر ومعرفی چهره زشت آنان است،که از آن بعنوان جنگ تحمیلی دوم صدام ورجوی به مدت 10 سال دیگر در مقیاس مرز ایلام باید یاد کنیم.
شاید برمردم عشایر ومرزدار استان ایلام جفا ست که اگر اصحاب قلم ورسانه این تاریخ بازگو نشده راحداقل به کشور وحتی دنیا معرفی نکنند و ضرورت دارد تابه همه اعلام کنند که در دهه هفتاد مردمی غیرنظامی وآموزش ندیده بعداز سالها دفاع در مقابل ارتش رژیم بعث وتحمل بمبارنهای ناجوانمردانه این بار با سازمانی مخوف ومغرور که مدعی داشتن آموزش وتجربیات چندین ساله ویا به اصطلاح خود آموزش در شرایط سخت بودند به مقابله پرداختند و اجازه عبور از خاک استان ایلام و ورود به عمق کشورمان برای ادامه فعالیتهای ضد امنیتی وخرابکارانه ای مانند انفجارات حرم مطهر ثامن الحج (ع)ندادند.
گروهک رجوی که بنا به ایدیولوژِ ی خود حتی تا پای مرگ از خوردن قرص سیانور ابایی نداشتند در مقابل روحیه شهادت طلبی وجهادی مردم مرزنشین ایلام که بطور خودجوش زنجیره ای از خط پدافندی را بعنوان مرزبانانی مقتدر بوجود آورده بودندبه زانو درآمدند ووحتی در برخی موارد بوسیله عشایر ویا چوپانهایی که تنها سلاح دفاعی آنان چوب دستیشان بود به اسارت درمی آمدند ویا با خواری وذلت به هلاکت می رسیدند و مردم استان ایلام بخصوص شهروندان دهلران مهران وموسیان صالح آباد واهالی روستاهای بخش مرکزی دهلران ومهران همچون سدی آهنین در مبارزه با این فریب خوردگان بی ریشه که عاقبتشان ختم به دریوزگی وگدایی در کشورهای اروپایی شد تا پای جان ایستادند.
نکته دیگری که باید مجامع به اصطلاح مدعی حقوق بشر به آن توجه کنند خسارتهای مادی ومعنوی وروانی این اعمال ضدبشری توسط این جماعت خاین است که به روش معمول وهمیشگی وهمچون هزاران حق کشی وناعدالتیهایی دیگر توسط این دروغگویان طرفدار بشر و وابسته به سرویس های جاسوسی صهیونیست نادیده گرفته شده است وبجای اعمال مجازات برای این گروهک تروریستی آنها را تحت حمایت وکمکهای بی دریغ خود قرار می دهند.
